İlk 'Kolpaçino' filmini izlediğimde aklıma hemen Guy Ritchie'nin 'Lock, Stock and Two Smoking Barrels' filmi gelmişti...
Mafya ve sokak argosunun zekice kullanıldığı, kovalamaca sahneleri üzerine kurulu, kaos ve durum komedisinden beslenen bir ziyafetti.
Serinin ikinci filmi 'Kolpaçino:
Bomba' yine aynı taktikle sahaya çıkmış, yine çok komik ama
ilk filmdeki başarının çıtasını yükseltemiyor.
Galiba daha karmaşık, IQ'su yüksek bir senaryo yazma iyi niyeti, pratikte pek hayata geçememiş.
Senaryo dağınık, bir türlü toparlanamıyor, finalde beklenen büyük kahkaha patlaması yaşanmıyor.
Tabii bu tespitler eleştirmen gözüyle kaleme alınmış satırlar.
Normal izleyici senaryodaki aksaklıkları pek umursamaz.
Hele hele bu izleyici sadece kafa dağıtmak ve Şafak Sezer'e gülmek için bilet aldıysa; durum komedisiymiş, final sönükmüş vs. bunlara hiç bakmaz.
Tıpkı 'Recep İvedik' örneğinde olduğu gibi 'Kolpaçino: Bomba'ya da eleştirel yaklaşmak fazlasıyla havada kalıyor.
Yanlış anlaşılmasın,
sadece bu tarz filmlerin misyonunun, sanatsal meydan okumalar olmadığından bahsediyorum.
Bu yapımların tek bir hedefi vardır, o da; basit, popüler mizah anlayışıyla keyifli iki saat geçirtmektir.
Eğer siz de bu izleyici grubuna giriyorsanız ve fazla kafa yormadan gülmek istiyorsanız, hiç çekinmeden bu filmi izleyin. Bana göre şu anda vizyondaki çerezlik en komik film 'Kolpaçino: Bomba'
Tabii bu mizaha bakış açınıza göre de değişiyor...
