Düzeltmeye çalışıyoruz, konuşmaya başlıyoruz, öyle ya da böyle tartışıyoruz. Yardım etmek için birleşiyoruz.
Sanırım artık eskisi gibi değiliz.
Ki bu, tüm kötü haberlerin içindeki tek iyi haber.
Pazar günü, şehitlerimizin acısının ardından Van'da deprem acısını yaşadık.
Hâlâ yaşıyoruz.
Korkunç görüntüler. Karanlıklar. Kaos.
Bir yandan maalesef hakaretler ve faşizm.
Sosyal medya adeta çıldırmış durumda. Severken öldürmek, yardım ederken bıçaklamak, birleşirken dışlamak...
Kafalar fena halde karışık sosyal medyada. Herkesin herkesten intikam alası var adeta.
Televizyonda bir haber kanalını izliyorum. Depremde üç genci nasıl kurtardığını anlatıyor bir Ercişli adam. Bunu anlatırken aynı anda dördüncü genci nasıl kurtaramadığını. Çocuğun ismini vererek ve ellerinden kayışını kare kare tarif ederek...
HÂLÂ VE MAALESEF
İsmini vermeseydi keşke, öyle anlatmasaydı.
Yayıncılıkta sıkıntımız çok büyük. Hâlâ ve maalesef.
Tabii sağlam işler yapmaya çalışan, tartışan, yardım toplayanlar da oldu ama ayrıntılarda, gerçek bilgi akışında nasıl da zorlandılar pazar gecesi.
Diziler yayından kaldırılsın mı, kaldırılmasın mı?
Sanırım internette en doğru yazılardan biri dün sabah, magazin sitesi Uçankuş'ta yayınlandı. Uçankuş yetkilileri, televizyoncuları yayınlarını kesmemeye davet etti.
Peki, önerileri neydi? Mesela dizilerin yeni bölümlerini yayınlamak yerine, tam kadro tüm oyuncuları canlı yayına çıkıp yardım toplayabilirlerdi.
Şov programları, sabah programları kepenk indirmeyip izleyiciyi bilgilendirici, birleştirici, doğru bağış noktalarına yönlendirici programlar yapabilirlerdi.
İnşallah yaparlar.
Bu sabah uzun uzun düşündüm; ne yazacağım şimdi?
Ekonomi yazarı değilim, siyaset yazarı değilim... GÜNAYDIN bir magazin eki.
Zaten içimden yazı yazmak bile gelmiyor ki...
Öylece duruyorum işte. Sizin gibi. Cümlelerim kurak şimdi.
Bitsin istiyorum, kimseler ölmesin istiyorum.
CEHALET KORKUTUYOR
Üç-beş kuruş para için insanları canından edenleri lanetliyorum.
Öğrencileri en kötü, en riskli binalara göz göre göre tıkanları kınıyorum.
Kınamak da yetmez, başka şeyler yapmak istiyorum onlara.
Cehaletten korkuyorum.
Bilinmezden ürküyorum.
Van'daki o yıkılan binaların altında yıkılan hayatları, gençleri, umutları düşündükçe ağlıyorum.
Bu binaların yapılmasına izin verenlerin en ağır cezaları almasını bekliyorum.
Bu depreme "Oh olsun" diyebilenlere vicdan diliyorum.
Toplu acımızı birbirilerinden intikam almak için fırsat bilenlere derinden üzüntü duyuyorum.
Van'daki depremzedelere, kardeşlerimize, abilerimize, ablalarımıza acil şifalar, sabır ve başsağlığı diliyorum.
Hadi elimizden geleni yapalım.
Konuşalım, tartışalım, bir gün o istediğimiz yere varalım.
Bölünmeyelim, birlik olalım.
