Zaten aylardır Mahsun Kırmızıgül'ün yönettiği 'New York'ta Beş Minare' ile ilgili bilgi bombardımanı altındaydık. Filmin galası yapıldı, bugün de gösterime girdi. Dolayısıyla daha uzunca bir süre Mahsun ve filmin adı dilimizden düşmeyecek. Üç gündür herkes merakla "Film nasıldı?" diye soruyor. Galadan ve filmden notlarla başlayalım o zaman... İşte benim notlarım;
Galada hem sinemadan hem de medyadan şaşırtıcı bir topluluğu buluşturmayı başarmıştı Mahsun. Neredeyse her televizyon ve gazeteden üst düzey yönetici vardı. Ama eleştirmenler yoktu. Her ne kadar 'yok öyle bir şey' dense de belli ki bir 'durum' yaşanıyor Mahsun ile eleştimenler arasında.
Türk sineması ve tiyatrosunun büyük oyuncuları daha ilk filminden itibaren Mahsun'a güvenip filmlerinde yer aldı. O isimleri buraya yazmaya kalksak uzun bir liste olur. Aynı durum bu filmde de devam ediyor. Yine ustalar kamera karşısında. Haluk Bilginer'i izlemek bir zevk. Muhteşem bir oyunculuk... Eşref Kolçak ile Suna Selen'i de unutmayalım.
Mustafa Sandal şaşırtıcı. Normal yaşamında hiperaktif olan, elini kolunu oynatmadan konuşamayan Musti, nasıl dengeli bir oyun çıkarmış görmelisiniz... Üstelik onu izlerken bir pop star olduğunu unutuyorsunuz.
Haluk Bilginer'in canlandırdığı 'Hoca' karakteri ile Hıristiyan eşi arasındaki sevgi ve bağlılık izlerken size iyi geliyor.
Terör... Patlamalar, silahlar, işkenceler... Yabancıların Müslümanlara bakışı... Amerikan emperyalizmine ince göndermeler... Hacı karakteri üzerinde yoğunlaşan soru işaretleri... Ve derken bir anda; film başka bir eksene oturuyor; hikaye bizi Bitlis'e taşıyor. Ve o noktadan itibaren de tıpkı önceki filmlerinde olduğu gibi duygusunu izleyiciye olduğu gibi geçiren Mahsun'un gözünden, dağılan hayatların öyküsünü izliyoruz. (İşte o sahnelerde yanımda oturan hanımlar hüngür hüngür ağlıyordu.)
