Yakın bir çift arkadaşım var... Mutlu bir karı-koca gibi görünüyorlar; çocukları yanlarında, hep el ele diz dizeler. Zannedersin birbirlerine ilk günkü gibi aşıklar. Ancak kafalar çakır olunca, erkek tarafı itiraf ediyor: "İlişkimiz bitti, kullanım tarihi geçti, küflendi. Atsam atamam, satsam satamam. Üstelik bir değil, birkaç sevgilim var. Şimdi ben neyleyim?"
Her ilişkinin bir süresi varmış meğer. En mutlu görünen çiftler bile rol kesebiliyormuş. Karısının gözlerinin içine bakarken boğazım düğümleniyor. "Al çocuğunu git buralardan" diyesim geliyor ama susuyorum. En mutlu gördüklerimizin içinde esen o fırtınaları, dile getirilemeyen çaresizlikleri bilemiyoruz. Etrafta böyle çiftler fink atıyor. Çantadaki o gizli telefon, ikinci hat, sevgili için tutulan stüdyo daire, kıyıda köşede gizli saklı buluşulan restoranlar... Herkesin hayatında bir gizem... Neyse Mert, sus da kendi başını yakma...
