'Black Mirror' diye bir dizimiz var. Her bölüm hayatın en karanlık yönlerinden kaptığı farklı bir konuyu işliyor, her bölüm tam da nokta atışı. Sinir bozacak kadar gerçek, uçuk ve rahatsız edici. Teknolojiyle sarılmış sanal dünyamızı oyuyor da oyuyor. İzledikten sonra gece mis gibi bir uyku çekmek imkansız.
Tabii yine de hayranları ondan vazgeçemiyor ve her sezonu, ağızlarının suyu aka aka bekliyorlar.
Dün gece biz de bir grup arkadaş 'Black Mirror'ın üçüncü sezonuna başladık. İlk bölümde sosyal medya ve beğeni toplama hastalığının, kişileri nasıl şizofrenik bir hale getirdiğini, gerçekten koparıp sadece beğeni toplama amacına odaklayarak nasıl da tehlikeli ruh hallerine sürüklediğini anlatıyordu. İzlerken çevremizdeki 'like' bağımlılarını tek tek anmak suretiyle ceplerimizi camdan aşağı atmak istedik.
Tam da diziden önce aramızda şaşkınlıkla konuşuyorduk; ortalık kaynıyor, kıyametler kopuyor, son dakikaların haddi hesabı yok, girin bakın Instagram'a sanırsınız başka dünya.
Artık yas mesajları, siyah fon paylaşımları, fotoğrafları askıya almak, eğlenceyi göze sokmama telaşı, susmak kalmadı. Hafta sonu internetin yavaşlaması bile Insta muhabbeti yavaşlatamadı. Açılışlar, yemekler, rakı sofraları, eğlenceler, sporlar, doğum günü kutlamaları...
Görüntüde keyifler gıcır. Hayat devam ediyor değil, hayat gürül gürül akıyor. İyi de bu nasıl oluyor? Psikolojimiz hızla ve şuursuzca değişiyor. Bir bilen varsa söylesin o zaman; sosyal medya ahalisinin bu aldırmaz, kafaya takmaz, olmamış gibi devam eden hali nedendir?
A) Teröre, olaylara, flaş flaşlara kazanılan toplu bağışıklık mı?
B) Olayları inkara geçip kendini ayakta tutma çabası mı?
C) Benim başıma gelene kadar ne olursa olsun hali mi?
D) Madem elden bi'şey gelmiyor bari koyvermeyelim düşüncesi mi?
Bu arada gerilimle baş edebilen dizi meraklısına not: 'Black Mirror'ı Netflix'ten izleyebilirsiniz.
