Siz car car car konuştukça... Siz küçük dağları yarattığınıza inandıkça... Siz biz gençleri hor gördükçe, yüzümüze gülüp arkamızdan konuştukça...
Siz devri yakalayamadıkça... Siz yerinizde saymanıza, taş üstüne taş koymamanıza rağmen kendinizi bir numara zannettikçe...
Siz yenilenmeden, aynı pilavı pişirip pişirip önümüze koymaya kalktıkça...
Siz şansımızı elimizden almaya çalıştıkça...
Siz bayatlamış numaraları çevirip ayak kaydırmaktan utanç duymadıkça...
ÇOK FAZLA RAKİBİMİZ VAR
Ben size "Popomun duayenleri" diyeceğim. Hiç de sıkılmayacağım, hiç de 'ayıp' olduğunu düşünmeyeceğim.
Yok ya! Sizin devrinizde kim çıksaydı, kim yolunu bulsaydı bir yerlere gelirdi. Tek gereken cesaretti.
Ya biz? Bizim mücadele etmemiz gereken o kadar çok şey, öyle fazla rakibimiz var ki.
O yüzden yemeyiz. Yıllar önce bir işin ucundan tuttunuz diye hâlâ aynı ekmeği yiyemezsiniz.
Ya değişeceksiniz, ya bizi kabul edeceksiniz, ya gelişeceksiniz, ya bugünü görebilmek için o ego gözlüklerinizi sileceksiniz... ya daaaa ben size "Popomun duayenleri" diyeceğim.
Kimseye sırf yaşından dolayı, sırf zamanında bir şeyler başarmışlığından dolayı saygı duymayacağım.
Kimsenin önünde ceket iliklemeyeceğim.
Yaşa saygı devri geçti. Kafaya saygı, fikre saygı, gençlerin yolunu açanlara saygı devri geldi, n'aber?
Hop dedik yani. Duayenmiş...