Şöhret olayım, dikkat çekeyim, bir daha çekeyim, herkes bana baksın, beni izlesin, benden söz etsin, sonra ben yine dikkat çekeyim, her yerde herkesten rol çalayım, ben yazılayım, ben çizileyim, ben izleneyim... Son olarak; ben hep dikkat çekeyim! Bu nasıl bir rahatsızlıktır bre efeler! Etmeyin bu kötülüğü kendinize... Hırsın büyüklüğüyle şöhretin büyüklüğü arasında doğru oran var aslında...
MAKSAT DİKKAT ÇEKMEK!
Çok tehlikeli ve ruhu kemiren bir duygu sizi sürekli tetikleyecek. Sebep; aman şöhret olalım sonra da o şöhreti hep koruyalım. Amaaan hadi kardeşcaazım hadi... Gidin işinize! Böyle hayat mı geçer? Yazıktır canınıza... Şu dikkat çekme meselesi... Bütün yaz kalbi atan her dişiye kucak açıp manşetlerden düşmeyen Şahan Gökbakar'ı Türkiye-ABD final maçında izlediniz mi? Evet izlettirdi kendisini. Bak şimdi de bu yazıya konu oluyor... Takmış gözüne kırmızı çerçeveli gözlükleri... Dedik ya maksat dikkat çekmek, maç izlemek falan değil. Çünkü memleketin basket takımı ilk kez dünya şampiyonasında finale çıkmışken, o caaanım maçı, gözünde kara gözlüklerle izlemenin başka açıklaması yok bende!
ŞAKLABANLIĞIN DANİSKASI
Zaten kapalı alanda koyu güneş gözlükleriyle dolaşan insanlardan korkarım ben. Zerrin Özer'in de acayip antipatik bir kadın olmasının simgesidir mesela o kara gözlükleri. Gözler kalbin, iç mekanda kara gözlükler de islenmiş ruhun aynası... Basket maçında siyah camlarsa, şaklabanlığın daniskası!
