Association for Aid and Relief (AAR) adlı Japon yardım organizasyonunda görev yapıyordun. Kalktın Japonya'dan Van'a yardıma geldin.
Biz sıcak evlerimizde ahkam keserken, sen Van ayazında yardıma muhtaçlara elini uzattın.
28 Ekim'den bu yana sen ve iki arkadaşın Van'daydınız...
Kurban Bayramı'nda kurbanlar kestiniz, Akköprü Mahallesi'ndeki depremzedelere dağıttınız...
Sonra arkadaşın Yumeka Ota evine döndü ama sen ve Atsushi Miyazaki, yetkililerin "Sağlam, no problem" dedikleri Bayram Otel'de kalmaya devam ettiniz.
BİZ SİZİ UNUTTUK
Ve önceki gün yine sarsıldı Van... Memleketinde çayını yudumlayıp geçmesini beklediğin 5.6'lık küçücük deprem bu kez seni ve arkadaşını kurban seçti.
Şükürler olsun ki, 5.5 saat sonra kurtarıldın. Toprağın altından çıkarılırken bile insanları kurtarmak için çırpınıyordun. Enkazda başkalarının olduğunu söylüyor, hatta yerlerini tarif ediyordun.
İnşallah bu yazı baskıya girmeden senin gibi güzel insan Atsushi de kurtulur.
Miyuki Konnai iyi ki varsın, iyi ki yaşıyorsun. Sen bir meleksin, kocaman kanatların var.
"Düşersen biz de seni kaldıracağız" diyeceğim ama unutmaktan korkuyorum.
Marmara Depremi'nde halkının yaptıklarını çabuk unuttuk, Japonya'daki son depremde fazla bir şey yapamadık da...
Son dakika notu: Ne yazık ki, Atsushi Miyazaki hayatını kaybetti. Belki de 5.6'lık depremde ölen ilk Japon oldu! Mekanı cennet olsun.
