Bazı ünlü isimler, şöhretlerinin zirvesindeyken en büyük yatırımı psikiyatristlere, psikologlara yapıyor. O zaman da şöhret hastalığına tutuldukları yorumları yapılıyor. Halbuki onlar, bu hastalığa tutulmamak için psikologların kapısını çalıyorlar. Şöhret denen o meret, insanın kişiliğini donduruyor. Normalde insanlar, bulundukları ortama göre bir kişilikten diğerine geçebiliyor. Ailemize, arkadaşlarımıza, sevgilimize farklı yüzlerimizi gösterebiliyoruz. Kimse 'Evdeki benle, sokaktaki ben aynı' demesin. Ünlülerin ise bizim gibi esneklik hakkı yok. Hayran kitleleri, onları imaja mahkum ediyor. Bu noktada şöhretler, dışa yansıyan kimlikleri ile gerçek kimlikleri arasındaki yakınlığı koruyabilmek için sınav veriyor. Psikiyatristlere yaptıkları yatırımla, gerçeği ve yarattıkları benliği birbirine yakın mesafede tutuyorlar. 'Hiç samimi gelmiyor' dediğiniz ünlü isimleri bir düşünün; kendilerine uzak oldukları kadar, size de uzaklar değil mi?
