İstanbul'da taksiye binmek hiç sevimli bi'şey değil. İşini düzgün yapan, saygılı şoförler lütfen alınmasın; tanıdık durak taksisi değilse yani yoldan çevirdiğin taksiye bindiysen yandın.
Olacaklar tamamen kader, kısmet.
Hele ki taksi değişim saatine ya da iş çıkışına denk geldiysen, senin söz söyleme hakkın yok, taksiciliğin kurulları hiç yok!
1. Taksi şoförü nereye isterse oraya gideceksin.
2. Taksi şoförü gideceğin yere nereden gitmek isterse oradan gideceksin.
3. Taksi şoförü seni nerede indirmek istiyorsa orada ineceksin.
BU NE CESARET?
Para üstü beklemeyeceksin, müziğin sesini kıstırmayacaksın, sigarasını söndürmesini rica etmeyeceksin, yavaş gitmesini istemeyeceksin.
O ne derse kabul edeceksin, yoksa agresif tavırlar, sızlanmalar, arabayı tripli kullanmalar, yarı yolda indirmeye kalkmalar, hatta kavgalar, hakaretler...
Pardon da bu ne cesaret? Bu ne kabadayılık?
Bu ne 'seni arabama alıyorum, lütfediyorum' hali? Hayırdır yani?
Şimdi diyelim, aah ah Londra taksileri konulu cümleler kurmayacağım ama durum ortada. Hele kadınsanız tümden yandınız. Dikizlemeler, yandan bakmalar falan da var.
Ben her şikayetçi olduğum taksinin plakasını alıp İstanbul Taksiciler Esnaf Odası'na şikayet ediyorum.
444 15 23 telefon hattı. ite.org.tr de web sitesi.
Neymiş sloganları; 'Beyefendi taksicilik geri gelene kadar'. O zaman siz de şikayet edin. Sadece kızıp taksiden inmeyin.
