İstanbul Büyükşehir Belediyesi, eşi görülmemiş bir çevrecilik uygulaması başlatıp belediye otobüslerinin tavanında bitki yetiştirmeye başladı. Haberlerde izleyince ağzım bir karış açık kaldı. Otobüslerin üzerine toprak dökülüp çeşitli nebatat dikilmiş! Hani sadece 'Bostancı' otobüslerinde olsa, bir anlamı var diyeceğim ama ı-ıh...
Bir kere otobüslerin tavanını, evin ya da işyerinin ikinci katı üzerinde olanlardan başkası görmüyor. Yani eğer yüksek bir yerde değilseniz, yani bir üst geçitte damperi açık bir kamyon filan beklemiyorsanız, olayın 'görsel bir cazibesi' maalesef yok. Hele ki Taksim Parkı uçsuz bucaksız bir beton örtüsü ile kaplanmışken, otobüslerin 20 metrekarelik çatısına çiçek ekmek biraz 'abes' duruyor. Hele ki pek çok belediye ve halk otobüsünün egzozundan hepimizi zehirleyen o kapkara dumanlar çıkarken, damdaki üç çiçeğin fotosentez faaliyetinden medet ummak fazla hayalcilik değil mi?
Peki şiddetli yağışlar sırasında otobüsün damındaki toprak, erozyona uğrayıp caddeye akarsa, arkadan gelenlerin hali nice olur?
Ama uygulamanın faydalı etkileri de olabilir. Örneğin:
İstanbul trafiğinde sinir küpü haline gelen otobüs şoförleri, sefer aralarında dama çıkıp toprak, çiçek, börtü-böcek ile meşgul olarak rahatlayabilirler.
Durakta saatlerce otobüs bekleyip 'ağaç' olan vatandaş, kendisini otobüsüyle özdeşleştirip duygusal bir bağ oluşturabilir.
Köprü trafiğinin kilitlendiği anlarda dama çıkan yolcular, domates-biber toplayıp hem iyi vakit geçirir, hem de evin mutfak bütçesine katkıda bulunabilirler.
Keşke Türkiye'nin dört bir yanındaki belediyelerimiz, 'yeşil' konusundaki bu hassasiyetlerini 20 metrekarelik otobüs çatıları yerine, iskan sorumlulukları içinde yer alan ve fütursuzca betonlaştırılan tarım ve orman arazileri için de gösterebilseler...
