İki gün önceki toplantıda ajansımızın gündemine şöyle bir baktım; yangın denetimi yapılmayan hastane yangınları... İzmir'deki seri katilin duruşması... Eğlence dönüşü birbirini bıçaklayan iki arkadaş... Okul müdürlerini dolandıran bir veli... Çalıştığı iş yerinin önünde başından vurulan bir erkek, sıkıştırıldığı için kontrolden çıkan bir aracın Küçükçekme'de yarattığı facia, Kağıthane'de ters yöne giren bir otomobilin 17 yaşındaki motosikletli gence çarpması, zamanında gelemeyen ambulans, vs... Hepimiz, her sabah hayata felaket haberleriyle uyanıyoruz. Sizin hayatınızın çok iyi ve yolunda gidiyor olması yeterli değil ne yazık ki. Her şey, tüm olumsuzluklar; çok dışımızda yaşansa bile bir biçimde bizi de etkisi altına alıyor. Bu konuları paylaştığım arkadaşım, iki gecedir işi gereği evine kapanıp televizyondaki bütün dizileri izlediğini ve psikolojisinin bozulduğunu söyledi. Uyku düzeni bile bozulmuş. "Niye?" diye sordum.
ÇOK OLUMSUZLUK VAR
Bakın neler anlattı: "Bir şeyi izlerken o duyguya giriyorsun. Duygular, düşüncelerden beş bin kat daha güçlü bir biçimde o titreşimleri hayatına çekiyor. Yani izlerken hissettiğimiz olumsuz duygular bizde de yer ediyor. Çünkü izlediğimiz şeylerle hayatlarımızı dolduruyoruz. Örneğin günlerdir konuşulan tecavüz sahnesini izlediğimizde, o negatif titreşimler bizi etkisi altına alıyor. Bilinçaltımıza o sahnenin yarattığı duygu kodlanıyor, ki bunun adı da korku. Aynı şey haberlerde de var. O kadar olumsuz şey var ki. Onları izledikten sonra mutlu olmak mümkün değil. Üstelik bütün haber spikerleri bültenlerini "Mutlu akşamlar dileriz" diye kapatıyorlar. Bunca şeyi izledikten sonra nasıl mutlu bir akşam geçirebiliriz ki? Ama olumlu haberler de bir o kadar motive ediyor. Başarı hikayeleri sana 'Ben de yapabilirim' duygusu yaşatıyor, içsel enerjini artırıyor. Gülerek izlediğimiz sit-com'lar ve komediler ise kahkaha attırdığı için titreşimini yükseltiyor . Kahkaha atmak çok önemli... Ve tabii bir de sevgi enerjisi var. Dünyayı değiştirirsiniz bunlarla..."
