Önümüzdeki birkaç hafta, hatta belki bir kaç ay boyunca canını seven çevremden kaçsın...
Allah'tan, şehirden uzak yaşıyorum ve çok şükür ki sevgilim Mayıs'a kadar buralarda yok da, etrafımdaki zayiat minimum seviyede olacak.
Zaten beni bu halde kimseler görmesin. Hatta ölmeye giden filler gibi daha da uzağa kaçmak istiyorum.
TEKRAR BAŞLA ŞU İLACA
Efendim çünkü bendeniz karar verdim; artık antidepresanımı bırakıyorum.
Bu üçüncü ayrılık denememiz olacak kendisiyle.
İlk ikisinde ayrılık süremiz, iki haftayı bulmadı. Benim göz bebeklerim yuvasında fır dönmeye başlayıp etrafımdaki herkesten nefret eder ve bunu da dan dan yüzlerine söyler hale gelince, gerek çevremden gerek doktorumdan "Gözünü seveyim tekrar başla şu ilaca. Bak hem kendi, hem bizim canımıza kastediyorsun, biraz ayıp oluyor" sözlerini art arda işittim.
Yaşadığım baş dönmelerini, mide bulantılarını hiç saymıyorum. O ayrı bir facia. Kafanı sağdan sola çevirdiğinde tüm iç organların da kafanla beraber dönüyor sanki.
Yaşadığım 'sallanmayı' ancak böyle tarif edebilirim.
Doktorum dediğim de aynı zamanda çocukluk arkadaşım Zeki.
Son bırakma denememde yine Zeki'yi arayıp "Arkadaşım, ben bu ilacı yine terk etmeye karar verdim ama o benim yakamı bırakmıyor, ben yine delilik günlerime geri döndüm" deyince fırçayı yedim: "Zaten ne zorun var ki bırakıyorsun, iç git işte. Kendine niye işkence ediyorsun? Hayatını tekrar zorlaştırma!"
ŞAHANE KADIN OLDUM
İyi de, ben hayatın bana getirdikleriyle artık kendi küçük beyinciğimle başa çıkamayıp insanlara ve yaşadıklarıma tahammül edemeyince, bu kimyasal yardımı almaya başlamıştım.
Taaaa dört sene önce. Ya da beş... Ooo unuttum gitti o günleri.
Şartlar değişeli çok oluyor.
Ben değiştim, çevrem değişti, başıma gelen iyi şeylerin sayısı, sonunda kötüleri geçti.
Artık kafamın üzerinde kara bulutlarla dolaşmıyorum.
Astrolojiye inanıyorsanız, Aslan burcunun içinden geçtiği yaklaşık on yıllık o kabus dönem için astrologlar "Bu 10 yıldan sağ salim çıktıysanız artık sırtınız yere gelmez" diyorlar.
Anlayacağınız öyle saçma sapan ve zor bir süreçti. Neyse işte bitti gitti ve benim şartlar değişti. Adeta ters yüz oldum.
Kendisiyle kavgası bitmeyen bir kadınken şimdi kendine hayran şahane bir kadın oldum!
Ne kadar iyileştiğimi ve tedaviye cevap verdiğimi bu son cümleden anlamışsınızdır umuyorum.
DAYAK YEMİŞ GİBİYİM
İşte şimdi ben, bana son yıllarımda eşlik eden o küçük destekçi sevgilime veda etmek istiyorum.
Gitsin başkalarına şifa versin, ben artık onu içimde istemiyorum.
Ama gitmiyor lanet! Psikopata bağladı, yakamı bırakmıyor. Fiziksel olarak beni çok zorluyor. Dayak yemiş gibiyim. Baş dönmesinden kafamı yastıktan kaldıramıyorum.
Mide bulantısı da cabası. Az önce markette, peynir reyonunda kimse yok diye sorumlu müdürü paralayacaktım.
Sinirlerim fazla gerilmiş keman yayı kıvamında. Bildiğiniz, ayrılığın bedelini ödüyorum yani.
Uzun lafın kısası, iyi bir insanı terk etmek ne kadar zorsa, meğer bize iyi gelen antidepresanları da bırakmak o kadar zormuş.
Allah beni bir daha, tuttuğunu bırakmayan bu sevgiliye döndürmesin.
Offff başım dönüyorrr!