Dün Radikal'de, Koray Çalışkan'ın Yrd. Doç.
Dr. Zeynep Tüfekçi'yle yaptığı bir röportaj vardı.
Tüfekçi, sosyal medya üzerine çalışan bir akademisyen.
Ayrıca dünya akademik çevrelerinde tanınmış bir isim.
Yeni çağın yeni iletişim araçlarını ısrarla yadsıyanların ve yok saymaya çalışanların okuması gereken bir söyleşiydi.
Sanki bu bir gurur vesilesiymiş gibi, gerine gerine "Ben Facebook ve Twitter kullanmıyorum" diyenler var, biliyorsunuz. Böyle söylediklerinde ben de onlara şöyle demek istiyorum: İyi halt ediyorsunuz!
Onlar; sosyal medyayı, hâlâ insanların 'kırıştıracak insan' arama ya da arkadaşlarıyla sürekli makara yapma yeri zannediyorlar.
Ya da hoşlanmadığın insanlara hakaret etme, kavgaya girişme mecrası...
Bu dediklerim de var tabii ama zaten hayatın kendisi, hem de en şeffaf haliyle orada.
FARKLILIĞA TAHAMMÜL YOK!
İnsanlar nasıl bir toplumda yaşadıklarını, iyi bir sosyal medya kullanıcısı olduktan sonra daha iyi anlıyorlar.
Hoşunuza gitsin, gitmesin; renk ve ses çeşitliliğinin çokluğunu orada görüyorsunuz.
Bazıları birbirlerinin düşüncelerine katlanamadıkları zaman o kişinin hesabını kapatmak üzere organize oluyorlar. Yani örgütlü bir şekilde 'spam'liyorlar.
Zeynep Tüfekçi, özellikle bu konuya dikat çekiyor. Çünkü dünyada spam tuşunu en fazla kullanan ülke; Türkiye'ymiş.
Bizden farklı düşünene tahammül eşiğimiz çok düşük çünkü.
Bazen listemdeki isimlerden de "Şu kişiyi 'spam'liyelim lütfen" iletileri geliyor.
Bakıyorum, adam gerçekten de bildiğin ruh hastası. Şiddet meraklısı, iletileri ağır küfür içeriyor, savunduklarının elle tutulur yanı yok, cahil, zeka düzeyi eğitilemez durumda...
Ama bana ne! Takip etmem, okuduklarımı ciddiye almam, adam yerine koyup da hesabını kapatmak için zaman ve çaba harcamam.
O istediğini yazsın, çizsin orada...
Pedofiller ve hayvanlara işkence edenler dışında hem sanal, hem reel dünyadan yok olmasını istediğim kimse yok. 'Herkes fikrini söylemekte özgür' derken, sadece kendi fikirlerimizi kastetme ikiyüzlülüğünden kurtulalım artık.
İlkokulda arkadaşını öğretmene şikayet eden çocuk tavrıyla, elimizi her fırsatta spam tuşuna götürmekten vazgeçelim. 'Yok saymak'; 'yok etmeye çalışmaktan' daha kolay ve daha etkili bir silah...
Unutmayalım...
