Gerçeği
söylemek gerekirse etrafımdaki pek çok kişi moda haftası takibinden sıkılmıştı. Defileden dakikalar sonra elimize geçen fotoğraflar, sahne arkası detayları, kumaş açıklamaları, davetli listesi gibi sınırsız enformasyon varken, senede iki kere koştur koştur dünyanın bir ucundan öbür ucuna gitmeye, ağır bir kast sisteminin içinde ezilmeye değer miydi? Bir kere, iki kere, beş kere, yeni deneyimler, yeni kontaklar edinmek, 'moda haftası havası' solumak için güzeldi de, ofisten de aynı iş yapılırken, havaalanlarında vakit kaybetmek niyeydi? Durum bir tek bizler gibi işi modayla olanla da bitmiyordu. Son zamanlarda en sık duyduğum sözler 'Görmek, dokunmak yeter; sahip olmaya gerek yok'la başlar olmuştu. Moda meraklılarına ulaştıkları enformasyon yetiyordu. Çünkü artık neye sahip olursanız olun, 'özel' değildiniz. Markalar bu sıkkınlığı, uzun süre 'sınırlı sayıda' şovlarıyla gidermeye çalıştı. Eskiden sadece mücevher, saat gibi evladiyelik parçalara uygulanan 'sınırlı sayıda' üretim, şimdilerde çantalara, parfümlere, rujlara, çoraplara, kısacası aklınıza ne gelirse ona sıçradı. Sanki sınırlı sayıda üretilen bir tişört, insanı diğer penye, kısa kollu giyenlerden daha özel hissettirecekmiş gibi...
HEM PARA HEM STATÜ KAZANDI
Tasarımcının sanatına saygı duyduk mu, duyduk. Ama iş, doğası gereği iki sezon sonra çula çaputa dönecek kıyafete para dökmeye gelince, pamuk eller blackberry'lerine sarılıp, ucuzcu adresleri google'lamaya başlar oldu. Ne de olsa, sahip olmaya gerek yoktu. Görelim, bilelim, konuşalım yeterdi. Hadi hazır giyim, yeni heyecanlar, 'it' çantalar, minik siyah elbiseler, kafatası motifleri üreterek idare etti de, haute couture, nesli tükenmeye yüz tutan kelaynak kıvamını çoktan geçti. Christian Lacroix gibi yıllanmış modacılar teker teker ya sıfırı tükettiler ya da iflasın eşiğine geldiler. Tüm bunlar olur; modaevleri birbirinden beyhude çabalarla hayatta kalmaya çalışırken Tom Ford, sanat filmleri çekti, gözlük, ruj gibi 'kesin satan lüks' parçalarla cebini doldurdu, dünya başkentlerinde eşleri kadar para harcamaya meyilli zengin adamlar için 'özel üretim' takım elbiseler satan butikler açtı, hobilerinden hem para hem de statü kazandı. Ama tam altı sene boyunca bu adam, onu Tom Ford yapan kadın modasının yanından bile geçmedi. Ta ki ilkbahar-yaz 2011 sezonunun tanıtım günlerine kadar. Bundan sonra yazacaklarım sadece kulaktan dolma bilgilerdir. Çünkü, 1990'larda kimsenin suratına bakmadığı Gucci'yi moda dünyasının en kışkırtıcı markası haline getiren Ford, bu sezon kendi deyimiyle modaya 'eğlenceyi' geri getirdi. Süper lüks, yeniden sadece über elitin görebileceği, dokunabileceği ve tabii parasını bastırıp giyebileceği bir konsept oluverdi. Hem de bir gecede... Dediklerine göre, geçtiğimiz hafta dünyanın dört bir yanındaki en güçlü 100 moda editörüne telefonla 'kokteyl' davetiyesi ulaştı. Kokteyl bahanesiyle salona alınanlar, New York'taki devasa şov alanları dururken, Tom Ford'un yıllardır heyecanla beklenen kadın koleksiyonunu, tasarımcının Madison Avenue'deki erkek butiğinde sergileyeceğini tahmin etmemiş. Davet alanına varan istisnasız herkesten fotoğraf çekmeyecekleri teyidi yazılı bir şekilde alınmış. Tom Ford, fikrini kaale aldığı isimleri zaten salona sokmuş, koleksiyondaki parçaları fotoğraflardan yorumlamayı bekleyen geri kalan dünya basınına ise, kısa ama öz bir şekilde "Fikriniz umurumda değil," demiş. Salondaki tek fotoğrafçı olan Terry Richardson, gizlilik anlaşması dahilinde resimleri dağıtmak için tasarımcının koleksiyonunu satışa sunacağı ocak ayını bekleyeceğini açıklamış.
MODANIN DÂHİ ADAMI
Defile sırasında 'hiç kimse'ye moda anlamında malzeme verilmedi ama pazarlama ustası Tom Ford, dünyanın ilgisini üzerine toplamak için yepyeni, kullanılmamış, eskimemiş bir yol bulmuştu: Ford 'Dünyada bana ilham veren herkes,' dediği birbirinden ünlü 32 kadını podyuma çıkardı. Aralarında Beyonce'den 67'lik Lauren Hutton'a, Ford'un yönetmen koltuğuna oturduğu
Yalnız Adam -
A Single Man filminin yıldızı Julianne Moore'dan Daphne Guinness'e kadar birçok farklı yaş ve beden ölçüsüne sahip kadına giydirdiği kıyafetlerini de bizzat kendisi izleyiciye anlattı. Maskülen smokinler, leopar tulumlar, dantel çizmeler, fırfırlı gece elbiseleri gibi geniş bir yelpazede sunduğu 'söylenen' ilkbahar-yaz 2011 kadın koleksiyonu ve hazırlanan gizli gece için tasarımcının yorumu, "İnsanların modayla eğlendiğini görmek güzel," oldu. Tabii eğlenenler sadece bunu görebilen, dokunabilen ve satın almaya gücü yetenlerdi. Yani özel olanlar. Amerikan
Vogue'undan
T Magazine'e geçen Sally Singer "O odadaki atmosfer, kadınların kendilerini elbiselerinin içinde hissetmek istedikleriyle aynıydı," demiş. Lüksün kapılara kadar geçirme, ayaklara paspas olma, hatta mümkünse kapınıza gelme tutumundan sonra böylesine snob bir yaklaşımın, dünyadaki en güçlü kadınların bile bir parça Tom Ford sahibi olmak için yanıp tutuşmasına yol açacağı kesin. Koleksiyonun satışa çıkar çıkmaz nasıl tükeneceğini izleyip göreceğiz. Modada geri gelmeyen dönem, karıştırılmayan tarz, didiklenmeyen trend kalmadı. Kimsenin kimseye kuş kondurmadığı ortada. İş, yapılanı pazarlamaksa, Lady Gaga gibi etten kıyafetlerle 'komik' olmak yerine, Tom Ford gibi dâhi olmak gerekiyor. Dediğim gibi şimdi herkes bir parça Tom Ford istiyor. Koleksiyon ocak ayında, tasarımcının erkek butiklerinde satışta.
