Mizah beni bulur

Uzun yıllardır elinizde tuttuğunuz bu ekte yazılarını okuduğumuz Gülse Birsel, yaza özel Yazlık adında yeni bir kitap çıkardı. Birsel, Pazar SABAH için yazdığı yazıların bir bölümünü revize etmiş, dokuz tane de yeni yazı eklemiş ve eğlenceli başlıklar altında bu yazıları kategorize etmiş. Kitaptaki yazılardan yola çıktık ve kendisiyle keyifli bir söyleşi yaptık.
- Kitabın adı 'yaz eğlenceliği' olsun diye mi Yazlık?
- Yazlık duygusunu çocukluğumdan beri yaşamadım, biraz da özledim. En önemli bileşeni bol vakittir. Yaz hiç bitmeyecekmiş gibi takılırsın bahçede, balkonda. Bisiklete binersin, mısır yersin, salıncakta uyursun akşamüstleri. Tatilcilikle yazlıkçılık arasında büyük fark var. Biri aceleci öteki sakin, biri planlı diğeri gevşek, biri zamanla yarışır öteki zaman öldürür. Kitap yaz tadında olsun, sakin, neşeli, gevşek, gevrek yazılar olsun istedim. Çok gerildik son yıllarda çünkü. Ruhi bir tatili hak ettik.
- Kitapta bir kısmı yeni olmak üzere bizim Pazar ekimize yazdığınız yazılar var. Hangileri yeni?
- Dokuz tane filan yeni yazı var sanırım. Daha önce yayımlananlar da revize edildi. Dikkatli okuyucular yeni yazıları fark edecektir!
- Seneler içinde köşe yazarken ne gibi değişimler gösterdiniz sizce? Eski yazılarınızı okurken neler düşünürsünüz?
- Daha endişesizmişim, hayat biraz daha hafif, daha pembeymiş galiba. Ülkedeki iklim değişikliğiyle de ilgili olabilir. Hava bu kadar bulutlu olunca mizah da biraz kararıyor.

NEFİS BİR BAHANE DAĞARCIĞIM VAR
- İnsanlar sizin yazdıklarınıza (köşe, senaryo vs.) gülüyor. Siz en çok nelere gülüyorsunuz?
- Gülme konusunda müşkülpesent değilim. Yerli yabancı, özellikle benimle aynı kuşaktan mizahçıların ürettiklerine gülüyorum
. - Her hafta yazıyorsunuz. Konuyu neye göre seçiyorsunuz genelde?
- Güncel olmasına çalışıyorum ama bazen gündem dışı, başımdan o hafta geçmiş bir macera da konu olabiliyor. Genellikle mizah gelir beni bulur. Trajik bir hikaye olarak! Üzerinden bir miktar zaman geçince de komediye dönüşür ve yazılma kıvamına gelir.
- Yazı yazarken modunuz nasıl olur? A) Neşeli B) Gergin C) Konsantre D) Başından kalkıp kalkıp geri oturarak yazarım...
- E) Tembel. Her hafta yazı yazmamak için başıma korkunç bir şey gelmesini ümitle bekliyorum. 'Aaa bugün perşembe miydi?'den, 'Sabaha kadar çekimdeydim, şu anda eve geldim, ismimi söyleyecek halde değilim'e, nefis bir bahane dağarcığım var. Ama tükenmeye yüz tuttu maalesef. Pazar SABAH ekibi yemiyor artık. Aslında oturduğumda iki saatte yazıyorum, ne gereği var o kepazeliği yaşamaya ve yaşatmaya değil mi? Ama bu bir davranış bozukluğu oldu artık, bu özelliğimi kabullenip sevmem gerekiyor!
- Köşe yazarken dikkat ettikleriniz: A) Güldürmek B) Düşündürmek C) Öğretmek-haber vermek D) Eleştirmek E) Hepsi
- Yazıya göre değişir ama en çok dikkat ettiğim 4 bin vuruşu geçmemesi! Editörlerin baskısı altındayım.
- İlk yazıdaki 'diktatör' Emine Hanım hâlâ sizinle mi? Onu temizlik robotuyla dize getirmişsiniz (!) ya, okura bu konuda başka tavsiyeleriniz var mı?
- Emine hâlâ hayatımda. Modern insanın bilinçaltındaki en büyük korkulardan biri, yerine akıllı bir robotun geçmesi. Emine'yi böyle vurdum, temizlik robotunu görünce havası bitti. Düşünsene, röportaj yapan robot çıkmış, nasıl hissedersin kendini?

Dikkat! Twitter'da hesabım yok
- Kitaptaki en zevkli bölüm 'Tatil'... Tatil sizin için nasıl bir şey, deniz, güneş, kum mu?
- İşsiz tatil tek başına bir şey ifade etmiyor. Çalışmadan tatillerin de zevki yok, partilerin de. Ben hak ettiğim eğlenceyi severim ancak. Aylaklık benim için depresyon demek.
- Yazıların hepsini bir arada okuyunca naif, nostaljik bir kadın da gördüm, asi bir kadın da. Daha çok hangisisiniz?
- Üçünü de sevmedim, reddediyorum!
- Türkiye'de başarılı bir pazarlama startejisiyle yaygınlaştırılan (Ugg gibi) en saçma şeyler neler sizce?
- Onu bilmem de dahiyane icatlar var sokakta satılan. En güzel Türk kahvesini, fişe takılan 5 liralık plastik aparatlar yapıyor. Biraz tehlikeli, elektrik çarpabilir ama her şeyin bir bedeli var tabii. Sonra döndürdükçe elma soyup dilimleyen makineler de şahane.
- Son olarak... Biliyorum diziyle ilgili ipucu vermek istemiyormuşsunuz. Peki ne hissediyorsunuz bu yeni diziyle ilgili bari onu söyleyin.
- Diziyle ilgili vereceğim ipucu, haberlerde çıktığı gibi, 'Aynı kadro geri dönüyor,' işinin palavra olduğu. Avrupa Yakası'nın sadece birkaç oyuncusu bu dizide olacak. Aynı yüzlerle bambaşka bir hikaye anlatmaya çabalamak saçma. Bir de not olarak düşeyim, Twitter'da hesabım yok, benim ismimi kullanarak ben gibi davranan arkadaşların amaçlarını merak ediyor, onları salak ama gizemli buluyorum!

ÇOCUK OLMAKTAN ÇOK SIKILIYORDUM
- Bir yazınızda çocuklarla süper empati kuruyorsunuz. Siz muzır bir çocuk muydunuz?
- Çocuklarla hiç empati kuramıyorum aslında, nasıl konuşacağımı bile bilmiyorum. Tuhaf şeyler söyleyen, ebatları küçük, olgun bir insan gibi muamele ediyorum mecburen. O zaman da genellikle seviyorlar seni, ciddiye alındıklarını hissediyorlar. Ben iyi çocuktum esasen. Söz dinliyordum. Kavga dövüş sevmem zaten. Ama çok sıkılıyordum çocuk olmaktan. Yemek saatine, uyku saatine, ne yiyeceğine, nasıl oturacağına hep başkaları karar veriyor, büyük esaret. Neyse ki kısa sürdü çocukluk.
- Yine bir yazınızda bahsettiğiniz gibi, geceleri en güzel nerelerde yatıp yıldızlar izlenir sizce?
- Şehirde bir şeye benzemiyor yıldızlar, ışıklardan göremiyorsun bile. Issız bir belde lazım. Bir de sinek kovucu sprey.

BU SEKTÖRÜN GÖNÜLLÜ KURBANLARIYIZ
- Kadınların güzellik, şıklık, estetik takıntılarıyla hafiften dalga geçiyorsunuz. Bi yandan da bu sektör giderek büyüyor. Sizce neden bu takıntı giderek daha da artıyor? Erkekler de bayağı bir girdi olaya, malum.
- Hepimiz bu sektörün gönüllü kurbanıyız. Şehir insanının terapi yöntemlerinden biri güzellik sektörü.
Ölümsüzlük arzusuyla ilgili filan diye ağır konuşmayayım, konu uzar. Ama gerçek şu: Krem kullananla kullanmayan arasında bir fark yok aslında. Araştırma sonuçlarıma göre bu konuda ciddiyseniz iğne ve bıçak işine girmeniz lazım. O cesaret de bende yok şimdilik.
- Bir de alışveriş meselesi var tabii. Türk insanının dayanılmaz tüketme tutkusu giderek artıyor gibi ama siz gelecekten umutlusunuz anladığım kadarıyla. Bir sonraki neslin kaynakları daha dikkatli kullanacağını düşünüyorsunuz...
- Bir noktada doyarız herhalde diye düşünüyorum, ondan.