Büyüklerimizi vefat edince anmaktansa, hayatta iken hatırlasak... Yaşlanınca onların doğru ayak izlerine basıp, hatalarına düşmesek... Arif Develi, henüz iki buçuk yaşında iken kaybettiği babasının izinden giden bir kebap üstadı... Oğul Nuri Develi de, babasının öyküsünü bir belgeselle tarihe not düşmek istemiş. "Bir baba için bundan daha güzel bir şey olabilir mi?" diyor Arif Develi. Yayın gelirleri, depremzede çocukların eğitimi için bağışlanacak belgesel, salı günü Zorlu PSM'de gösterilecek. Develi ailesine konuk olup, 100 yıllık markaya giden yolu izledik.
TEMEL MESELE, HELAL PARA KAZANMAK
"İnsanın başarısı için ilk şart, iş disiplinidir. Müşteriye karşı dürüst olacaksınız. Ödeyeceği ücretin karşılığını almalı. Müşteri güler yüzle çıkıyorsa, o para helaldir.
MİSAFİRE "YER YOK" DENİR Mİ HİÇ?
Ramazanda odamda arkadaşlarımla iftar yapacağım. Bir hanımefendi masa yok diye sinirlenmiş. 'Annemle Kadıköy'den buraya geldim. Bana masa yok diyemezsiniz' diyor. Odamı gösterip 'Masanız burada, buyrun' dedim. Biz de yaşlıya hürmet, atalarımızın öğüdür."
YEMEK BİTMEMİŞSE SEBEBİNİ SORARIM
Garsonun masadan bitmemiş tabak kaldırdığını görürsem, müşteriye sorarım, 'Beğenmediğiniz bir şey mi var?' Genellikle 'Çok yedik' derler. Yemek öncesi mezeler, müşterin erken doymasına sebep oluyor. İsrafa çok kızarım. Kimsenin parası da çöpe gitmesin. Garsonlara mezeleri azaltmasını söyledim.
PERSONELİNİZLE İÇ İÇE OLMALISINIZ
Her gün personel karavanası yerim. Gider 10-15 kişi arasına otururum. Sohbet ederiz. Orada iş konuşmam. 'Nasılsınız, iyi misiniz? Bir sorun var?' Günlük sohbetimizi yaparız. Bak bunu kitaplar yazmaz.
AİLESİNE YANLIŞ YAPAN, BİZDE BARINAMAZ!
Birin sorun olduğunu anlarsam, özel çağırırım. Aile sorunu varsa, yardımcı olmak isterim. Ailesine yanlış yapan çalışanın da, gözünün yaşına bakmam! İş dünyasını bilmem ama biz bugünlere böyle geldik.
O DÖNEMİN KOŞULLARINI GENÇLER GÖRMELİ
- Böyle bir belgesel yapma fikri nereden çıktı?
- Nuri Develi: Hiç tanışamadığım dedem Arif Develi'ye büyük minnet duyuyorum. İki yaşında babasını kaybeden, altı yaşında çalışmaya başlayan, 22'sinde İstanbul'a gelen o genç Arif Develi'nin de büyük hayranıyım. Hiç tecrübe etmediği, hissetmediği baba sevgisini; sadece bana değil semtin gariplerine, iş yerinde çalışanlarından apartman görevlilerinin çocuklarına kadar yaşatan, bugün birçok kişi tarafından 'Arif Baba' olarak anılan Arif Develi'yi anlatan bu belgesel, babama ve dedeme vefa borcumu ödemek olacak. Yapımı bir yıl sürdü. Çekimlerinin bir kısmı İstanbul'da bir kısmı babamın doğduğu yer olan Gaziantep'te yapıldı. Orada 1960'lı yıllarda Develi'nin şef garson Ahmet Taş Amca'yı bulduk. Kulağımızı bölge esnafına da çevirdik. Bu belgeseli yaparken içimde popüler kültüre karşı direniş hissettim.
