İsmail Kartal'ın taktik olarak çok iyi düşünmesi gereken bir maçtı. Eskişehirspor; tempolu, çabuk pas yaparak oyuna hızlı çıkan ve de ilerde geniş alanı seven, driplingli futbolculara sahip bir takım. Buna karşılık Fenerbahçe'de takım savunmasının temel direği Mehmet Topal yoktu. Emre ve Gökhan Gönül fizik olarak hazır değiller. Meireles de kaliteli ama ağır bir oyuncu. Böyle bir tabloda Fenerbahçe'nin yapması gereken top rakibe geçtiğinde geriye çabuk dönüp, alan daraltmaktı. Ama bunun tam tersi yapıldı. Geride devamlı 30-40 metrelik genişlik bırakıldığı gibi Caner ve Gökhan Gönül de asli görevlerini ihmal ettiler. Üstelik ilk 15 dakikada Eskişehirspor'un değerlendiremediği üç çok net pozisyon da İsmail Kartal ve takımı uyandırmadı. En sonunda Erkan golü attı. Fenerbahçe'nin ilk devredeki ofansif girişimleri kalabalık savunma önünde yetersiz kaldı. Tek net pozisyonu da Sow değerlendiremedi.

PENALTI İKRAMIYLA 1 PUAN
İkinci yarıda Fenerbahçe, tempoyu yükselterek oyunu sürekli karşı alana yıktı. Ama bir türlü pozisyon üretilemiyordu. Bunun en önemli nedeni; her zaman vurguladığım gibi Fenerbahçe'nin eldeki kadrosunda kanat forveti yok. Ne Kuyt ne Sow ne de Emenike kenarlarda dar alanda adam geçemiyorlar. Bu yüzden gol umutları sürekli yüksek ortalara kaldı. İsmail Kartal yerinde bir Webo hamlesi yaptı. O da bir yüksek topta golü buldu. Bundan sonra maçın zorluk derecesi yine devam ediyordu. Bu arada sahneye Emre Belözoğlu çıktı. Yok yere alışagelmiş harakirilerinden birini daha yaptı. Artık oyunu çok zorlayan, iyice yorulan Fenerbahçe'nin 10 kişi kaldıktan sonra beraberliği koruması gerekirdi. Ama yine riske devam edince ikinci golü de yediler. Uzatma bölümündeki penaltı, bana göre her yönüyle kaybedilmesi mutlak olan bir maçın altın bir puanla bitmesini sağladı. Hasan Ali'nin de maç eksikliğine rağmen ihtiyaç duyulduğunda çok önemli katkılar sağlamasına rağmen yine yedek kalması bir teknik adam yanlışıydı. Son anda da takımı kurtardı.