Liberal demokrasiyi savunan bir kişi olarak " yassak hemşerim " zihniyetine karşıyım. Meseleleri yoluna koymak için yasaklamak yerine "düzenlemek" gerekir.
Ancak bazı sorunlar var ki yasaklamadan olmuyor. Sigara bunlardan biri.
Lise son sınıftan 2008'in ilk gününe dek hayli sigara tükettim. Nihayet bıraktım. Şimdi yemeklerden sonra bir " sigar " tellendiriyorum.
Ama düzenli sigara içerken de (bilhassa üç, beş yıldır) yasaktan yanaydım. Çünkü:
1) Biri hariç Türkiye'de kanser " normal " seyrinde. O biri de " sigaraya bağlı akciğer kanseri ". Göreceli değil mutlak olarak artıyor akciğer kanseri. Özellikle de sigara içmeyi özgürleşme ve bireyselleşme sanan kadınlar arasında yayılıyor.
2) Sigara öyle bir alışkanlık ki birisi karşında yakarsa, senin de canın çekiyor. Bu zinciri kırmak gerekiyor.
3) Eğer paket 'elinin altındaysa'; içersin! Bu ilişkiyi kesmek için de yasaktan başka çare yok. (Ya da süper vergi koymak gerekir ki o başka bir konu.)
4) Sigaranın içkiden farkı, başkalarına da zarar vermesi. Bu açıdan da yasak şart.
İşgücü kaybından filan yakınanlar var ama biraz sabretmek gerek: İlk günlerin telaşı geçtikten sonra, çalışmayı (ya da eğlenmeyi) bırakıp sigara içmek için bina dışına çıkanların sayısı giderek azalacaktır.