İstanbul'un Kurtköy-Pendik semtinde silahların gölgesinde yaşar hale geldik.
Balkonlara çıkamaz olduk korkumuzdan. Her an için bir serseri kurşununa kurban gidebilmenin korkusunu yaşar olduk..
Rahat bir saat geçmiyor ki, silahlar patlamasın, hem de top seslerini andıran patlamalarla.. Abartmıyorum, Iraklılar bu kadar silah sesleri altında yaşamıyordur. İnanın buna.
Gittikçe artan, önceleri akşamları ve geceleri atılan silahlar artık gündüzleri de caddelerden, sokaklardan hatta sitelerin içlerinden gelişigüzel atılmaya başlandı.

Çocuklarımız korkuyor
Kim ne zaman bunun önüne geçip de durduracak? Evinin penceresinden bakan, balkonunda oturan ya da sokakta, caddede giden günahsız birilerinin canı yanınca mı? Birileri hayatını kaybedince mi? Jandarmaya yapılan ihbarlardan da bir sonuç alamaz olduk.
Çocuklarımızın psikolojisi bozulmaya başladı... Kimi çocuklarımızı korkudan gündüz dahi dışarı çıkaramazken, kimi çocuklarımız evin içinde her silah atıldığında korkudan tirtir titrer hale geldiler. Kim, nasıl durduracak bu magandaları?
Saygılarımla/ İsim vermek istemeyen bir okurunuz.