Geçen hafta yine yollara düşmüş, Darıca-Topçular arasında gidip gelen araba vapurunun güvertesinde obur martılara simit atarken...
Düşündüm de...
Dilovası ile Hersek Burnu arasındaki köprü inşa edilip ulaşıma açıldığında, o yolu tercih eder miyim? Bilmiyorum! Malum, vapurun çayını ve makine homurtusunu bile aşkla seviyorum.
Ama İzmit Körfezi'nin iki yakasının karayoluyla birbirine bağlanması gerekiyor. Bu kesin!

***
Başbakan tarafından bugün temeli atılacak Körfez Köprüsü medyanın aylardır sözünü ettiği Gebze-İzmir otoyolunun bir parçası!
5 yıl sonra bu otoyolun kullanımıyla İzmir-İstanbul arası 3.5 saatte alınacak.
Tabii bu süre endüstriyel açıdan önemli!
Yoksa benim gibi özel aracıyla sık sık İzmir yollarına düşenler için önemli bir fark sayılmaz. Çünkü son dönemde yapılan duble yollarla İstanbul-İzmir arası 5.5 saate indi bile.
***
Yollar dedim de...
Futbol Federasyonu'nda görevli bir dostumla konuşuyorduk...
"Yabancı konuklara İstanbul'dan Antalya'ya demiryolu olmadığını; Konya'ya, İzmir'e konforlu bir trenle ve hızlı biçimde gidemeyeceklerini anlatmakta zorluk çekiyoruz" dedi.
Öyle ya! Bir Avrupalı için uçak yolculuğu havaalanına transfer sorunu, sıkıcı güvenlik kontrolleri, hava trafiği yoğunluğu ve rötar falan derken "eziyet"e dönüşüyor.
Tren yolculuğu ise hem makul bir hız hem de yemesi içmesiyle gerçek bir konfor anlamına geliyor.
***
Gerçek şu ki, "Cumhuriyet ülküsü" olan demiryollarımızı Cumhuriyet hükümetleri çok ihmal etti. ("İhmal" kibar bir ifade tabii, doğrusu "baltalamak" olmalı!)
Yurdun dört bir yanının demir ağlarla örüldüğü ne yazık ki, doğru değildi!
Onlarca yıl böyle geçti.
Nihayet demiryolları canlandı! Geç kalmış hamleler şimdi yapılıyor. Çok önemli projeler art arda hayata geçiriliyor.
Bizim medya ise sadece kaza olduğunda treni hatırlıyor.
Dünya demiryollarına döneli çok oldu ama bizim "çağdaş" medyamız hâlâ karayolcu!
İlginç değil mi?