Ne zaman Yunanistan'dan grev, protesto ve sokak çatışması görüntüleri izlesem içime başka bir hüzün çöküyor.
"Komşu"ya üzülmek değil bu! Hayır!
Berbat bir siyasal- tarihsel tabloya seyirci olmanın hüznü...
Tablo şu...
Avrupa pohpohlayıp durdu Yunan halkını.
Hayallere sürükledi. Göklere çıkardı.
Şimdiyse kaderine terk etmeye hazırlanıyor.
Büyük bir kibirle onlara dönüp "hayalci ve tembelsiniz; bizimle bir benzerliğiniz yok" diyor.
Günter Grass'ın geçen yaz başında ortalığı ayağa kaldıran "Avrupa'nın Utancı" şiiri aklıma geliyor.
Grass o şiirinde Yunanistan'ın kültürel mirasıyla övünenlerin (ki kurgulanmış bir tarihe yaslanır bu tez!) şimdi çıkarları aksi yönü gösterince, nasıl Yunan halkını "sattığını" anlatıyordu.
Şu dizeleri ironik ve ürperticidir: "Eskiden ruh aradığında onda bulurdun/ şimdi reddedip çöpe koydun/ Bir de verdiğin borç için teşekkür talep ediyorsun."
Söyleyin haksız mı Günter Grass?