Sevmiyor, anlaşma yapıyor. O yüzden de hep daha iyi bir anlaşma yapma fırsatını kaçırdığından endişe ediyor. Korkunç fakat sıradan bir günümüz insanı tablosu...

***
Sevmiyor, sevmeye çalışıyor. O yüzden de hep telaşlı, hep bitkin, sonunda hep hayal kırıklığı içinde. Korkunç fakat sıradan bir günümüz insanı tablosu...
***
Sevmiyor, seviyormuş gibi yapıyor. Çünkü incinmekten korkuyor. Bu yüzden sürekli karşısındakini test ediyor ve foyasının bir gün meydana çıkacağından ölesiye korkuyor. Korkunç fakat sıradan bir günümüz insanı tablosu...
***
Her ekonomik kriz ihtimalinde aynı şey oluyor. Tasarruf yapması gerektiğine inanan ve bu konuda yakınanlar çoğalıyor. Fakat becerebilenler ne kadar az! Çünkü tasarruf yapmak demek arzularımızı gözden geçirip bazılarını feda etmek demek. Oysa modern insan arzularının hakimi değil, arzular dışardan geliyor ve ona sahip oluyor.
***
Kabul edelim, bu "ruhsuz" hayat çarkı, bu acımasız iş güç düzeni bizim bir ruhumuz olduğu gerçeğini hiç umursamıyor; o bizim "işe yaramamızı" ve sürekli dinç kalıp çarka katılmamızı istiyor. Bu yalanla mücadele etmeden "doğru" olmak mümkün mü?
***
Şurada daha iki yıl öncesine kadar Mart'ın ikinci haftası olur mu, şafakla birlikte yola çıkar, "bahar mevsimine doğru" giderdim. Durdum, takıldım, kaldım. Bekliyorum, belki bahar bana doğru gelir diye... Gelmiyor.
***
Bahar... Güneşin müjdeleri... Yol kenarları... Hayıtlar... Zeytinliklerin altını saran papatyalar... Neredesiniz?
***
"İmparatorluk" ve "Çokluk" gibi çok önemli kitapların yazarlarından post-marksist Antonio Negri son zamanlarda okurlarına seküler dünya görüşünü terk etmeden "Aziz Françesko gibi olma"yı tavsiye etmeye başladı. Her okuyuşumda içimi hüzünlü bir gülümseme sarıyor. Onun anlayacağı dille söyleyeyim: Hem Allah'a inanmayacaksın, hem de "Allah'ın fukarası" Françesko gibi olacaksın! Uzlaşmaz karşıtlıktır bu! Aziz Françesko gibi vazgeçeceksin ama niçin vazgeçtiğini bilmeyeceksin; kuşlarla, ağaçlarla, karıncalarla konuşmaya kalkacaksın ama böyle bir "dil"in imkanına inanmayacaksın... Olur mu hiç! Bir daha düşün Antonio; bir daha hisset, bir daha sezmeye çalış, belki o zaman anlayacaksın ki, böyle "aziz" olunmaz!