PAOK, maçı golsüz bitirmek adına önlemlerini almış. Müthiş yardımlaşma ile oynadılar. Göz açtırmayacak derecede önde ve istekli pres yaptılar. Maçın "ruhu" Avrupa Ligi'ne katılmaktan sıyrılmış, "Damarlardaki kanın son damlasına kadar" inat ve hırs içerir hale gelmişti. Fenerbahçe istediği golü bulana kadar, gedikleri sürekli sıvanan bu duvarı delmeye çalışmakla uğraştı. Yunan takımının hocası, Young Boys maçlarını izleyerek, neredeyse kopya bir taktikle oynatıyordu oyuncularını. Stoperlerin ensesinde bitiyorlar, tempolu ve yardımlaşmalı, ayağa pas yaparak, sahadaki ateşi söndürüyorlardı.
Fenerbahçe, silahlarını devreye sokamıyor ama maçı geniş alana yayarak rakibin koşu mesafelerini büyütüyordu.
En önemli hücum silahı bir anda Gökhan Gönül oldu. İki ciğerli, demir yürekli bir senfoninin sahibiydi.
Ne Alex hükmedebiliyordu hücum etmenin aklına, ne de Niang'ın bir ekstra hareketini görebiliyorduk. Stoch'un şutu dışında "ahh" sesi gelmedi.
Lugano ve Bilica yüksek topların tamamına yakınını rakibe teslim etti. Bu kadar aciz ve yetersiz iki stoperi PAOK maden gibi kullandı. Sadece beraberlik golü değil, pozisyonların neredeyse hepsi, bu ikilinin kayıpları ve zamanlama yanlışları ile geldi. Lugano "kırmızıyı" göze alıp, gole giden adamı düşürmeyi bile beceremeyecek haldeydi. Dev cüsseli iki kağıttan adamdılar.
BİR TEK EMRE YETMEDİ
Emre ile Cristian'ın bu baskıyı çözmek adına sürekli devrede olduklarını vurgulayarak, Alex'in kendini sıradan hale getirmesi de ilginçti. İkinci yarı biraz kıpırdansa da, vuruşlarında "gol olsun" inancını hissettiremiyordu. "Kazanma" şartını soyunma odasına bile getirmemiş, Samandıra'da bırakmış haldeydi. 120 dakikada bir tane "etkili" pası olmaz mı Alex gibi bir ismin? Duran toplarda bile rakibi bulmayı başarıyordu.
Kocaman kötü bir karne ile gidiyor. Dört Avrupa maçında galibiyeti yok. Takım içinde sorunları çözecek oyuncuları yok. Sadece Emre'nin sırtına binen yük, 60'tan sonra onu da bitiriyor, nefessiz bırakıyor. 75'ten sonra neredeyse tüm takım durdu. Bu maçta Fenerbahçe'yi eleştirirken, PAOK takımına saygıyı da ihmal etmemeliyiz. Transfer ücretlerini yükseltmek için sahte tekliflerle yöneticilerin karşısına dikilen, prim pazarlığı yapan, kendilerini çok büyük oyuncu sananların, "ne kadar" oldukları ortaya çıktı.
Fenerbahçe artık "radikal" düşünerek adımlarını atmalı.
