Cuma günü Hırvatlar'ın eskittiği takımdan sonra, başından sonuna yenilenmiş, çok küçük rötuşlar ile farklı bir on bir ile Zagreb'deydik. Daha aklı başında ve bilerek oynuyordu bizimkiler. "Ama"lar çoktu sahadaki çabalayanlarda ama, istediklerini, bir şeylerin peşinde olduklarını görüyorduk. Önemli olan da bu kısım zaten. Kaçmasınlar; kovalasınlar. Korkmasınlar; korkutsunlar. Hata yapsınlar ama vazgeçmesinler.
Hiddink ilk maçtaki yanlışına düşmedi. Bize gelen bilgiler ekibinin çift santrafor ile oynama isteğine skor 3-0'a geldiğinde bile "evet" demediği yönündeydi. Bu kez Kazım'dan santrfor yaratmaya çalışıp, Umut'u ikinci yaptı.
Bir teknik adam futbolcularını bu kadar mı tanımaz, değerlendiremez, beklentilerini bu kadar mı yanlış kurgular. Gol gereken maçta golcümüz olmadan, sadece iyi niyetlerle donanmış oyunculara yüklüyor tüm sorumluluğu. Çabanın sonucunda, yaratıcı bir "fikir" gerekiyor onlara. Bunu verecek "akıl" yok sahada. Belki biraz Selçuk İnan'ı öne çıkarabiliriz. 36'da erken müdahale oldu. Caner - Gökhan Töre değişikliği. Caner kızdı. Dakikaya bakıp "haklıdır" diyenler çıkabilir. Ama öne gitmek yerine hep yana, arkaya oynamayı düşünmesi, Caner'in yeteneklerine aykırı.

CİDDİ BİR EROZYON VAR!
Eğer Schuster'e bu maç hakkındaki fikrini sorsaydık, Hırvatlar'ın 60'ların futbolunu oynadığı söylerdi. İki maçta da 10 oyuncusunu yarı sahada alan kapatmakla görevlendirdi Bilic. Sonuçlara bakınca 'dahi' hoca unvanını alıyor. Aynı şartları bizim takımda yaşasaydı, bu oyunla belinden su alırdık.
2010'a gitmek isterken Fatih Hoca ile gruptan bile çıkamadık. 2012'ye ise play -off'larda veda ediyoruz. Üstelik gururlandığımız tek maçımız bile olmadan. Futbol ailesinde ciddi bir erozyon yaşanıyor. Medya olarak kendimizi de soyutlayamayız. Demek ki doğru eleştiriler yapamadık. Yenilenmeli ve yeni bir kuşak yaratmalıyız. Bunu mazeretçi teknik adamlarla değil, çözüm üretenlerle başarabiliriz.