Siyaset yazmayacağım.
Dinlenmek istiyorum bugün.
Ülkemizde, çevre coğrafyada
Yaşadıklarımız
İçimi kararttı.
Aslında bugün niyetim
'Predatorları' yazmaktı.
Ama vazgeçtim.
Hazır İstanbul'dan
Misafirlerim de gelmiş,
Fırsatı kaza etmeyeyim dedim.
***
Kadınlar,
Analarımız,
Eşlerimiz,
Kızlarımız,
Ablalarımız…
Hepsi de
Pozitif ayırıma tabi.
Elbette öncelik verilecek,
Tabii ki saygının en büyüğü onlara gösterilecek.
***
Peki, bilir misiniz?
Anadolu'da kadınlar
Neden erkeklerin arkasından yürür?
Dikkat ettiniz mi buna?
Anadolu'da analar bile erkek çocuklarının birkaç adım gerisinden yürür.
Neden?
Bir yerlerde okumuştum.
Gelenek haline gelen bu olayın tarihi oldukça eskiye dayanıyor.
Yüz yıl kadar geriye gidelim.
Savaşlar dönemine…
***
Tam bir asır önce,
1912 yılında başlayan
Balkan savaşlarıyla beraber,
Anadolu insanı cepheden cepheye koştu.
On yıldan fazla süren bu savaşlar yüzünden memlekette neredeyse erkek kalmadı.
***
Balkan Harbi,
Birinci Dünya Savaşı,
Çanakkale Savaşı,
Kurtuluş Savaşı…
Yüz binlerce erkeğin,
Gidip bir daha dönemediği bir süreç...
Anadolu'da binlerce kadın dul ve çocuklar yetim kaldı.
Bu yüzden 10-11 yaşındaki erkekler,
17-18 yaşındaki kızlarla evlendirildi.
***
İşte böylesi bir ortamda
Yaşayan babalar,
Evlatları yanlarına gelince,
Yetim çocukların
İçi acımasın,
Yürekleri burkulmasın diye,
Kendi çocuklarını kucağına alıp sevemediler.
***
Anadolu'da bu yüzden hâlâ,
Anne ve babasının yanında
Çocuğunu kucağına alıp sevemeyen babalar vardır.
Böylesine ince,
Böylesine zarif bir düşünceyle,
Başlayan o olay,
Zamanla babalar ile evlatları arasında uçurum oluşturdu.
***
'Kocasını vatana kurban etmiş kadınlar,
Evli çiftleri el ele görürse
Yaraları deşilir'
Diye düşündü eşler.
Bu nezaket de sonraları,
Evlileri yan yana yürümekten alıkoydu.
Zarif düşünce sonradan katı bir hal aldı.
Yani kadın daima erkeğinin gerisinden yürümek zorunda bırakıldı.
***
O gün, Yetimlerin içi acımasın diye
Ortaya konan anlamlı tavır,
Bugün Öz evladını,
İlgisiz ve sevgisiz büyütmeye dönüştü.
Aynı şekilde
Dul kadınların, savaştan dönmeyen kocalarını hatırlayıp yaraları deşilmesin diye gösterilen nezaket de,
Kendi hanımını dışlayan,
Hatta onu aşağılayan bir hale geldi.
***
Atalarımızdan miras kalan ve dünyada bir eşi daha olmayan böylesi bir zarafet,
Zamanla nasıl da cehalete dönüşmüş
Görüyorsunuz değil mi?
Ve farkında mısınız
Anadolu insanının ne denli duyarlı olduğunun?
Komşusunun derdiyle dertlenip, kendi mutluluğunu bile yaşamadı güzel yurdumun insanı...
