Bugün başka bir şeyden, Bir annenin 'ölmesini istediği evladına' sonra hasretle sarılışından söz etmek istiyorum.
Adana Emniyet Müdürü Ahmet Zeki Gürkan'dan dinledim…
Öyle duygulandım ki anlatamam… Öncelikle projeyi üreten Gürkan'a
Ve uygulayan polislerine teşekkür ederim.

Hangi anne ve baba evladını sarhoş görmek ister?
Eminim ki hiç kimse.
Alkolü bir yana bırakın, uyuşturucu kullanan gençler o kadar çok ki?
Yaşları bile küçüldü.
Böylelerinin evinde ne dirlik vardır ne de huzur…
Kalkınma Bakanlığı'nca desteklenen,
Güvenli Hayat ve Güvenli Gelecek İçin Çocuk ve Gençler Sosyal Koruma ve Destek Programı (ÇOGEP) kapsamında Adana Emniyet Müdürlüğü madde bağımlısı gençlere nefes oldu, can oldu.
Şu an 20 genç emin ellerde.
Yani polise emanet.
Tedavide ilk iş psikolojik destek.
Özgüvenleri artıyor çünkü.
Bağımlılar bu sayede yalnız olmadıklarını anlıyorlar.
Uyuşturucuyla ilgili farkındalıklar yaratılıyor.
Ve motive ediliyorlar…
En önemlisi de
Polisler, uyuşturucu bağımlısı gençlerin yaşam koçu oluyor.
Emniyet Müdürü Ahmet Gürkan'ın anlattıklarını can kulağıyla dinliyorum.
Anlıyorum ki,
Bu iş sabır işi…
Oya işler gibi,
Sabırla, kızmadan, kırmadan, dökmeden işi sürdüreceksin ki,
Başarabilesin…
Adana Emniyeti işte böylesine zor bir işe soyunmuş.
Uyuşturucu bağımlılarını bıkmadan usanmadan çeşitli gezilere, sosyal etkinliklere ve meslek kurslarına gönderiyor.
Bireysel terapi, grup terapisi, aile grup terapileri uyguluyor.
Projede görevli polislere de,
Madde bağımlıları ile iletişim kurma, onları tanıma gibi becerilerini geliştirecekleri çeşitli eğitimler veriliyor. ???
Projeye aileler de katılıyor.
Madde bağımlıları için şart olan aile desteği böyle sağlanıyor. Madde bağımlısı gençlerden birinin annesinin söyledikleri ise göz yaşartacak cinsten.
Duygulanmamak elde mi?
Dertli ana,
"Bir zamanlar çocuğumun ölmesini dilerken şu an onunla kahvaltı yapabiliyorum. Onun geleceği ile ilgili hayaller kurabiliyorum" derken gözleri parlıyor.
Ananın sözleri her şeyin özeti aslında.