Cadı. Cadaloz. Cazgır. Evet, cazgırlar. Cadı, belki biraz da çocukluğumuzun 'Tatlı Cadı'sı Samantha yüzünden, daha bir masum, şirin, sevimli geliyor. Validesi Enduro, pislik potansiyeliyle daha tehlikeli, doğru ama cadılık, kabul edelim ki içinde şirinlik, komiklik, beceriklilik de barındıran bir müessese. Marifetli, maharetli biri sanki cadı... Küçük kız çocuklarını severken takılma sözü, kadınlar arasında iltifat niyetine kullanıldığı bile vâki. O yüzden bunlara cadı demeye pek dilim varmıyor. Cadaloz daha fena... Çenesi düşüklük, çalçenelik, huysuzluk, şirretlik demek cadalozluk... Evet, cadaloz oldukları doğru ama kâfi mi dozu ifadeye? Çalçene demek fazla hafif kalmıyor mu? Herkesin birbirini yediği, dedikodunun ayyuka çıktığı, nifak tohumlarının ekilmeye doymadığı cadı kazanında, daha çok cazgırlar mı var sanki? Bütün o kısmet arama programlarında, milyonların önünde, aklını çelmeyi hayal ettiği adamın karşısında bunca çirkefleşir, bu kadar zıvanadan çıkar mı insan? Fitne fesatta bu hızda zirve yapar mı? Herkesi birbirine düşürmeye bu derece meyyal olduğunu bu denli çaktırır mı? Erkekler daha efendi niyeyse ve nasılsa. Fakat kızlar: Hakikaten cazgır. Cazgır, esasında fevkalade 'erkek' bir kelime: Çayırlarda yapılan meydan güreşlerinde, güreşecek pehlivanları izleyicilere bağırarak ve özelliklerini biraz da abartarak tanıtan, güreş başlamadan önce de dua okuyup adamları meydana süren kişi. Bir de işte arabozucu, fitneci demek. Son zamanlarda lüzumundan fazla karşımıza çıkan canlı modeli... Halbuki hayat kısa, bahar gelmiş, doğa uyanmış, ne gerek var cazgırlaşmaya? Cazırdamaya? Cazır cazır yanmaya? Onca cazırtı çıkarmaya? Nasıl da kafa ütüleme efekti veren kelimeler. Aman cazır cuzur etme. Cazırdama. En popüleri: Caz yapma. Halbuki tam da caz yap! Bugün Uluslararası Caz Günü... 30 Nisan o demek; dünyada da, bizde de. Kültürlerarası diyalog artırıcı özelliği var genel olarak müziğin, sanki özel olarak da cazın. Bunu vurgulayıp desteklemek için, UNESCO İyi Niyet Elçisi Herbie Hancock'un girişimi ve Thelonious Monk Caz Enstitüsü'nün işbirliğiyle her yılın bugününde kutlanıyor. İstanbul'da Garanti Caz Yeşili kapsamında pek çok caz konseri gerçekleşecek bu akşam. Meraklısı haberdardır ama buradan da hatırlatalım: Babylon Bomonti'de, Quincy Jones'un elinden tutup müzik piyasasına soktuğu Alfredo Rodriguez Trio çalacak. 30 yaşındaki Kübalı piyanist Rodriguez, kendi kuşağının en iyilerinden sayılıyor. Bütün ünlü festivallerde Wayne Shorter'dan Herbie Hancock'a mühimlerle sahne paylaşmışlığını da not düşelim. Garajistanbul'da Shabaka Hutchings'in kurduğu, Londra caz ortamlarının popülerlerinden Sons of Kemet çıkacak. Nardis Jazz Club'da Judy Niemack Quartet var; önemli bir eğitimci olarak da kabul gören yetenekli bir caz vokalisti kendisi. Swissotel The Bosphorus'taki Les Ambassadeurs'de Manuel Rocheman Trio&Charlotte Wassy izlenebilecek. Zorlu PSM Drama Sahnesi'nde Ece Göksu&Neşet Ruacan Trio, sonra da Jülide Özçelik sahne alacak. Zorlu PSM Ana Giriş'teyse Ayşegül&Nezih Yeşilnil Quartet var, üstelik ücretsiz. Salon İKSV'de Django Reinhardt var; kendisi değil tabii, ruhu. 'Caz Ağacı' serisinde efsaneleri yaşatıyorlar her sene. Billie Holiday'den Ray Charles'a, Ella Fitzgerald'dan, Duke Ellington'a, kimler kimler dirildi. Evvelki yıl trompet ustaları vardı: Miles Davis, Louis Armstrong, Chet Baker. Geçen yılsa saksafon virtüözleri: Charlie Parker, Stan Getz, John Coltrane. Bu sene sırada caz gitaristleri var ve bu akşamın kahramanı da Django Reinhardt. Rasyonel ruh çağırma seansı diyorlar; önceki yılların tecrübesiyle iddia edilebilir: Geliyor!
