EŞİ öldüğünde Kenan Evren "ihtilal lideriydi."
"Yıldızları" omzundaydı.
"Milli Güvenlik Konseyi" Başkanı'ydı.
Çankaya'daydı.
Ve yaşlı da değildi.
Pekala evlenebilirdi.
Sahi, neden evlenmedi?

***
Kenan Evren, şarabından bir yudum aldı.
Purosundan bir nefes çekti.
Hava kararmıştı.
Gökteki yıldızlara baktı.
"Evlenebilirdim" diye söze başladı:
- Önerenler de oldu... Hem de çok oldu... Evet, yaşım müsaitti... Ama doğru bulmadım... O yaştan sonra evlenmem yanlış olurdu.

***
Evren Paşa "bu geceyi hiç unutmayacağım" dedi. Kadıkalesi'ndeydik... Turgutreis'in birkaç kilometre ötesinde.
Masamızda mum yanıyordu.
"Sevdiğinize bir çiçek alın" diyen çiçekçi kadın, masamıza yaklaşıyordu.
Kenan Evren "rahmetli eşiyle geçen mutlu yılları" anımsıyordu.
Ve "o günleri" anlatıyordu...

***
Rahmetli eşimin sülalesinde uzun yaşayan insan yoktu.
Benim ise babam 86 yaşında öldü, annem 98. Eşim bazen derdi ki:
- Kenan Paşa, ben senden önce ölürüm... Ben ölünce sen mutlaka evlenirsin.
- Hayır Sekine... Senden sonra gül koklamam.
- Bugün böyle diyorsun ama... Beni toprağa verince fikrini değiştirirsin.
- Hayır Sekine... Ben sadece seni sevdim.
Sonra bir gün, yine bu konu açılınca... Bu defa, ben rahmetli eşime döndüm:
- Sekine... Hayat bu... Kimin, kimden önce öleceği belli olmaz... Yarın ben ölecek olursam sen evlenir misin?
- Kenan Paşam... O nasıl söz öyle?.. Ağzından yel alsın... Ben sadece seni tanıdım... Allah sana uzun ömür versin... Sen ölsen bile, ben senin hatıranla yaşamaya devam ederim.
Derken seneler, seneleri kovaladı. Cumhurbaşkanlığı görevim sona erdi.
Marmaris'e yerleştim.
Yine evlenebilirdim.
Ama yapmadım.
Yapamazdım.
Sekine'den sonra yaşamıma kimseyi sokamazdım.

***
O sırada hafif bir rüzgar esti.
Sanki bir ıslanma hisseder gibi, görür gibi olduk.
Bir yaz yağmuru mu çiseliyordu?
Yoksa ıslaklık, gözden süzülen birkaç damla yaş mıydı?
Kadıkalesi'ndeki Çıpa Restoran'ın sahibi Haşim Tuncer, bizi dinliyor olmalıydı.
Gitti, müziğin sesini açtı.
Zeki Müren söylüyordu: "Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır..."