Kırmızı ışıkta duruyoruz.
Üstü başı dökülen bir adam, aracımızın camına kolonya sıkıyor.
Sonra, öteki elindeki şişeden bir fırt çekiyor... Şarap mı konyak mı belirsiz.
Bir sonraki kavşak... Yine kırmızı ışık.
Bu defa çocuklar camları silmek için üşüşüyorlar: Abi defter, kalem parası.
Üçüncü kavşak...
Kucağında çocuğu ile bir kadın:
- Ne olur ilaç parası.
Bu manzaralar Adana'ya yakışmıyor.
