Tanrının verdiği onlarca canı değil, tek canı bile almaya kimin ne hakkı var? İznik'te özellikle köpekleri imha için yapılan katliam üzerine soruyorum bu soruyu... Saatlerce can çekişen hayvancağızın halini gören tüm mahalle, ayağa kalktı. Hayvanların köpeklerin ağrı eşikleri yüksektir. Bir limite gelmeden bağırmazlar. Hayvancağız zehirlenme nedeniyle o kadar bağırdı ki dayanmak mümkün değildi. Bu kadar mı vahşete ve katliama davetiye çıkarmaya hazır insanlar haline geldik? Bu zihniyet, çok yakında güzelim tarihi İznik'i de bu dar bakış açısıyla nice imar kıyımlarına, nice SİT bozgunlarına, nice kural tanımazlıklara da götüreceğinden adım gibi eminim.
Bir çöp kamyonunun makinesinde yok olacakken aynı çöp kamyonu ile hayvanı ıssız bir yere götürmeye ikna edip acılarının ya da zehrin geçmesini bekledik. 400-500 metre uzaklıktaki evimize kadar hayvancağızın havlama ve bağırarak eşinme sesleri geldi.
Ama sakın savunma olarak esnaftan, halktan şikayet var; birileri ısırıldı, kuduz vakası var, halk kendi zehirliyor bunları falan demeyin... Hayvan deyip de geçmeyin...
Ahmet Kemal ŞENPOLAT / İZNİK