Serbest hekimlik yapan tıp profesörüyüm. 52 yaşındayım. Uzmanlık dalım
sitopatoloji, hücre örneklerinden kanserin tanısıyla ilgileniyor. Bu dalda Türkiye'de az sayıdaki akademisyenden biriyim. Dış yayın, bu yayınlara yapılan atıf, uluslararası mesleki dernek üyeliği ve uluslararası mesleki dergilerde hakemlik gibi bir öğretim üyesinden beklenen ölçütlere de sahibim.
Beş yıl önce, 23.5 yıllık devlet hizmetinden sonra (emeklilik hakkıma 1.5 yıl kalmışken) üniversite yönetiminin bölümüme yönelik bir akademik tasarrufunu, onur ve ilkelerimle bağdaştıramadığımdan üniversiteden istifa ettim. Daha sonra hayat farklı aktı ve istifama yol açan olay ironik biçimde ortadan kalktı! Bunun üzerine 2547 sayılı YÖK Kanunu'nun 60. maddesinin (b) fıkrasında yer alan "Yükseköğretim kurumlarından, mahkeme veya disiplin kararı ile çıkarılanlar hariç olmak üzere, herhangi bir nedenle kendi isteği ile ayrılan öğretim üyeleri, başvuruları üzerine bu kanun hükümleri çerçevesinde kadro koşulu aranmaksızın tekrar ayrıldıkları yükseköğretim kurumlarına dönebilirler" hükmüne dayanarak üniversiteye tekrar dönmek için başvurdum.
Yukarıda aktardığım olayları kişiselleştiren üniversite yönetimi "Kadro yoktur" gerekçesiyle başvuruma olumsuz yanıt verdi (Daha sonra aynı bölüme iki profesör kadrosu açtılar!) Durumu YÖK'e ilettim. Eski başkandan ses çıkmadı. Yeni Başkan Prof. Dr. Erdoğan Teziç önce ilgileneceğini belirtti. Üzerinden bir yıl geçmesine karşın bir gelişme olmadı. Cumhurbaşkanı'na başvurdum, Genel Sekreterlik'ten geri döndü. İdari yargı sürecine uzun, zahmetli ve sonuçlarının belirsizliği nedeniyle başvurmadım.
Cevap hakkı doğmadığı sürece bu konuda yazacağım belki de bu son yazıyı, geçenlerde bir büyük gazetenin manşetini görmesem hiç kaleme almayacaktım. Manşet şöyleydi: "Üniversite çok, profesör yok!"
Sayın yetkililer, değerli kamuoyu ne dersiniz, bu ülkede gerçekten profesör yok mu? Var ama ne yazık ki; bir kapkaççı, bir terörist kadar sahip çıkanı yok!
Prof. Dr. NADİR PAKSOY (Sitopatolog, Serbest Hekim)
İZMİT / KOCAELİ