Güzel bir yılın ilk sabahı... İlk uyanışlar, ilk umutlar, ilk güzellikler... Değişmek, dönüşmek için atılan ilk adımlar...
Alınan yeni kararlar, yeni kavşakların önünde, ilk mutlu bekleyişler...
Bütün bunların arasında, Milli Piyango ile kurulmuş hayallerin gerçekle buluşması...
Yeni yılın herkese, özellikle sağlık, mutluluk, bereket getirmesini sevgiyle dilerken; piyangoların kucağındaki "zenginlik hayalleri" de, hazır gerçekle buluşmuşken; insanlığın hep peşinden koştuğu bu "zenginlik" kavramının, aslında ne kadar göreceli olduğunu anlatan, küçük bir hikayeyi aktarayım:

Çok eski zamanlarda, uzaklardaki bir şehrin en zengin kişisi öldüğünde, tellallar sokaklara dökülüp; "Ey ahali" diye bağırmışlar:
"Biliyorsunuz Veli efendi öldü. Ama bizlere bir vasiyeti var: Ahiret hayatına alışabilmek için, kendisine sadece bir günlük yardımcı arıyor. Kim ki mezardaki ilk gecesini onunla beraber geçirirse, Veli Efendiye ait servetin yarısı kendisine verilecektir... Ey ahali, duyduk duymadık demeyin..."
Tellalların bütün çabasına rağmen, kimse aslında çok parlak sayılabilecek, fakat özünde biraz korkulu olan bu vasiyete kulak vermemiş. Ama sonunda, şehrin en fakir sırt hamallarından birisi çıkmış ortaya. Bu gariban hamal, şehirde efendiliği, iyi kalpliliği, çalışkanlığıyla tanınırmış... Adamcağız bakmış ki, hayatta zaten sırtındaki küfesinden ve ipinden başka bir şey yok. "O halde hamal olarak yatıp, ertesi sabah zengin olarak kalkarım" diyerek razı olmuş bu öneriye...


Genişçe bir mezara, iyice kefenlenen zengini ve yanına hamalı yatırmışlar.
Sonra da örtmüşler üzerini...
Kısa bir süre sonra 'sual melekleri' gelmiş, "İkisi de bize emanet" diye konuşmuşlar; "Zengin nasıl olsa kalacak, en iyisi işe şu hamaldan başlayalım."
Hemen sormuşlar:
"Dünyada malın mülkün var mıydı?"
-"Alay etmeyin" demiş hamal; "Sırtımdaki küfeden ve ipten başka hiçbir şeyim olmadığını siz de bilirsiniz."
"Peki" diye eklemiş melekler; "O ipi ne karşılığında aldın? Sonra küfeyi, ne iş gördün de, nasıl elde ettin?"
Anlatmış hamalcağız:
Melekler:
"Geç" demişler, "geç"...
Sonra devam etmişler:
"Olmadı... Hasan Efendi'den aldığın para, hak ettiğinden çok düşük. Biz ondan bunun hesabını soracağız. Mehmet Efendiyle de ucuza anlaşmış ve ucuza taşımışsın..."
"İyi ama", diye cevaplamış hamal; "Hak ettiğim parayı isteseydim, Bana taşıttırmazdı. Taşıttırmayınca da aç kalırdım..."
"O bizim işimiz" demiş melekler; "Nasıl olsa bir gün, buraya o da gelecek. Biz senin adına ona sorarız." Ardından melekler yine hamalı sıkıştırmaya devam etmiş: "Söyle bakalım, aldığın paranın kaçını yedin, kaçını sakladın?"
"On kuruş aldı isem, yarısını sakladım... İki kuruş aldı isem, bir kuruşunu biriktirdim..." demiş hamal...


"Geç" demiş melekler; "Bak yine olmadı, hem ucuza taşımışsın, hem bir de gıdanı kesmişsin... Yani nefsine zulmetmişsin... Nefsine zulmetmek de günahtır, bilmez misin?"
Sorular, sorgulamalar tüm inceliğiyle sürmüş... Bizim hamalcağız ne cevap vereceğini ayrıntısıyla düşünüp, bir yandan ecel terleri dökerken, sonunda sabah olmuş... Hamal açılan mezardan yukarıya bir bakmış ki bütün millet orada... Kadı Efendi ve şehrin mehter takımı dahil, herkes kendisini bekliyor... Bir kıyamet ki sormayın.
Hemen "Kutlu olsun" demişler:
"Bu gece kimsenin yapamayacağı bir işi başardın, ama bak artık çok zengin oldun..."
"Yooo, olmaz..." diye bağırmış hamal; "Aman istemem, alın hepsi sizin olsun..."
"Neden?" diye sormuş herkes şaşkınlıkla... Hamal cevaplamış: "Kardeşim ben, bir iple küfenin hesabını, sabaha kadar veremedim, ya o kadar servetim olsaydı ne yapardım?"
Gördünüz mü 'zenginlik' kavramı, bazen çok göreceli. Yani Milli Piyango'dan sonuç alamadıysanız sakın üzülmeyin.
Herkese sağlıklı, mutlu yıllar efendim.