Türkiye Kupası finaline çıkarken Beşiktaş'ın en önemli açmazı Avrupa biletinin bu maça sıkıştırılmış olmasıydı. İstanbul BŞB defanstan hücuma en hızlı çıkan takım özelliğiyle Beşiktaş'ın çok canını yakmıştı. Tayfur Havutçu için sürekli ezber bozan rakibi karşısında tek çıkış yolu, dengeli oynamak ve defansta derin boşluklar vermemekti. Havutçu, ilk yarı doğru olanı yaptı. Aurelio'nun İbrahim Akın'a penaltı hediye etmesi nedense beni hiç şaşırtmadı. Beni en çok şaşırtan sahada hayalet gibi dolaşan Guti'ye 106 dakika sabretmesiydi. Guti dün gece Quaresma'nın, Simao'nun muhteşem oynayan Fernandes'in 10'da birini oynasa sonuç farklı olurdu.
İki teknik adamın 56'daki Bobo-Almeida ve Tum-Gökhan Ünal değişiklikleri yerinde hamlelerdi. 64'te Almedia'nın şutunun direği sıyırması, 68'de Gökhan Ünal'lın yakaladığı boşluktan topu filelerle buluşturması futbolun güzelliğinin bir parçasıydı.
Abdullah Avcı ve öğrencilerini ayakta alkışlıyorum. Başarılarını bir kupayla taçlandıramadılar ama bir o kadar övgüyü hak ettiler.
Beşiktaş'a gelince, uçurumun kenarında dolaşıp durdular. Avrupa hayallerini yaşatmakla, hayallerinin içinde boğulmak arasında gidip geldiler. Rüştü'nün elleriyle kupaya uzanıp, uçurumun kenarından döndüler.
Hayal kurmak güzeldir. Final gününde Kayseri'de kurulan ve yaşatılan hayallerle ilgili iki net fotoğraf dikkatimi çekti. Birisi bana "Anadolu'nun kalbi Kayseri'ye deniz gelmiş, biz de marinasında kahvaltı yaptık!" diye bir cümle kursa tebessüm ederdim.
Kocasinan Belediyesi'nin davetlisi olarak final sabahının kahvaltısını 80 kilometre uzunluğundaki uçsuz bucaksız Yamula Barajı'nın marinasında yapınca, Kayserilinin "denizini" ve gerçekleştirilebilir hayallerini gördüm.

SIRA AVRUPA FİNALİNDE
Beşiktaş'ın kupayı kazanıp Avrupa biletini cebine koyduğu sevinç gösterilerinde aynı parıltıyı hissettim. Beşiktaş'ın Avrupa'da final hayaline, gerçekten inanarak sarılması halinde ulaşabileceğini, Kayseri'deki dev barajı denize dönüştüren inancında gördüm.