Geçen hafta boyunca öyle bir esaret, öyle bir kuşatılmışlık içindeydik ki... Sadece yoğun kar yağışından söz etmiyorum. 'Reklamsızlık' nedeniyle içi boşalan ekran, milletin bu 'yalnızlık' hissiyatını ikiye katladı. Terörden, kardan, pahalılıktan burnunun ucunu dışarı çıkaramayan vatandaş, battaniyesine sarınıp 'tek tesellisi' olan ekrana sığınmıştı.
Gelin görün ki, her yıl bu dönemde olduğu gibi reklam bütçeleri belirlenmediği için diziler, programlar maliyetlerini karşılayamadıklarından ekrana eskiler, tekrarlar, ucuz filmler dayandı. 'Tek dostu' da sırtını dönünce, izleyici iyice bunalıma girdi. 'Reklamsızlık molası' ancak bu kadar kötü bir döneme denk gelebilirdi.
Neyse ki artık esaret bitti. Bir kez daha anladık ki, reklam olmazsa televizyon da olmaz. Şimdi derin bir nefes alalım, içimizden 10'a kadar sayalım ve ses çıkarmadan katlanalım şu uzun reklam kuşaklarına...