Oda komşum olduğu için bizim Ayşe'nin albüm yolculuğunu ister istemez takip ettim.
Buraya yorgun ve uykusuz geldiği günler de oldu, keyifli ve neşeli geldiği günler de... Ama sonunda öyle bir geldi ki; bahar açmıştı yüzünde... Anladım albümün bittiğini...

TIPKI KENDİSİ GİBİ
"Hani nerede?" dedim. "Bugün gelecek" dedi. (Bende de bir heyecan, nedense!) Sonra daha o ofisten ayrılmadan albümler, fabrikadan geldi.
Sıcağı sıcağına... 'Arabesk'i günlerdir radyolarda dinliyoruz zaten.
Hemen merakla diğer şarkıları dinledim.
Ayşe'yi dinlerken; insanın çok istediği bir şeyi, çok güzel yapabileceğine dair inancım bir kez daha tazelendi.
Yine kendinden, yine gençliğinden, yine kadınlığından, yine aşklarından, yine yalnızlıklarından, yine hayallerinden bir dünya kurmuş, onu anlatmış bize. Kimi zaman kıpır kıpır, kimi zaman sessiz sakin. Tıpkı kendisi gibi.
Ayşe'nin 'Arabesk'i bana kıpır kıpır baharı ve yazı müjdeledi.
Siz hangi hikayede kendinizi bulursunuz bilemem.
Dinlemeniz gerek...