Tam öğle saati, bir arkadaşımla yemeğimizi Asmalı civarında bir yerlerde yiyelim diye sözleştik...
Hava sıcak, canımız açık havada oturmak istiyor ama dışarıda da masa yok!
Ve sonunda Tünel'i Asmalımescit'e bağlayan pasajdaki mekanlardan birine oturduk. (Orada masalar dışarıda!)

HAYAT UYUYORDU
Sonra hemen Asmalımescit'in bitiminde bir arkadaşımızın ofisine uğradık.
Dört katlı bir binası var.
İkinci katın balkonunda kahvelerimizi yudumlarken, çevredeki binalarda kimlerin oturduğunu, kimlerin ofisi ve stüdyosu olduğunu bir bir anlattı bize.
"Ama" dedi, "Şu masalar toplandıktan sonra buraların pek tadı kalmadı. Acilen çözüme ulaşması gerek." Üniversitede okurken, akşamları da Tepebaşı'ndaki İtalyan Kültür'e gidiyordum.
Akşam saat 7'de kurs dağıldığında erkek arkadaşlarımızdan bizimle birlikte Taksim'e kadar yürümelerini isterdik...
Çünkü korkardık, çünkü Beyoğlu çok tehlikeliydi!
Ama şimdiki manzaraya bakınca şöyle düşünüyor insan; önce Beyoğlu'nu bataktan kurtaracaksın, sonra ektiğin, büyüttüğün çiçekleri kendi ellerinle tek tek sökeceksin.
Tuhaf, çok tuhaf...
Orada, moda haftası defilelerinin yapıldığı Tepebaşı'ndaki bir çadırda dünyanın kalbi attı, milyon dolarlar döndü, iş bağlantıları yapıldı, 10 adım ötede ise hayat uyuyordu...