Son günlerin en önemli memleket meselesine biz de değinelim bakalım. Tarkan'ın son albümü konusu yani... İkametgahı İstanbul olan köşe yazarlarının ve şöhretler dünyasının kuyrukları birbirlerine kırmızı fiyonklarla bağlı olduğu için yine bir yıkama yağlama fırtınası esmekte ki öyle böyle değil. Gerçi biraz zorlama bir rüzgar bu. Bazıları ıkına sıkıla methiyeler düzüyor albüme. Bunun üzerine bir de tıklım tıklım konserler eklenince gazı alan klavyeye sarılıyor. Yahu Tarkan bu, bundan sonra bir tek albüm bile yapmasa, o konserler yine dolar insanlar yine coşar. Adamı sevdik bir kere, takım tutar gibi tutuyoruz işte. Yenilsen de yensen de taraftarın senle hesabı. Türkçe müzikle arası özellikle son yıllarda git gide açılan benim için bile Tarkan'ın yeri hep ayrıdır, değişmez, seviyorum bu adamı. O ne söylese sesine yakışıyor bir kere. Ama kardeşim kulak var nizam var, bu mudur yani Tarkan'ın gelmesi gereken nokta? O şarkıların ne sözlerinde ne de müziklerinde insanın ruhunu kavrayacak ne var Allah aşkına? Ha sizin kavranacağınız varsa bilemem. Ama hepiniz Recep olmuşsunuz atıyorsunuz. Bu adama ben bu içi boş işleri yakıştıramıyorum. Babamın oğlu da değil, arkadaşım dostum da... Ama işte doğrusu acı söyleyip şöyle bir kendine getirmeyi çok istiyorum. Nerde o eski Ramazanlar, bayramlar ve dahi Tarkanlar? Nerde ha nerde?