Tarihte 'şeb-i yelda'nın kadir kıymetini en iyi İranlılar bilmiş. Hâlâ da 21 Aralık, şenlik gibi kutlanıyor oralarda.
İranlı komşularımız vardı bir zamanlar...
Hem yaş itibariyle birbirimize yakındık, hem de kafa olarak. Çok ama çok eğlenceli insanlardı. Neredeyse her akşam kutlanacak bir şeyleri vardı.
21 Aralık akşamı da, neredeyse su niyetine tükettikleri kırmızı şarabın yanında, evi meyve bahçesine çevirirlerdi. Âdet öyleymiş. Bu gece bol bol meyve tüketilmeli, hepsi yenmese de, evin her köşesine meyveler serpiştirilmeliymiş.

KARPUZ BEREKET DEMEK
Bir de illa ki kısıtlı bütçelerine rağmen, mevsim itibariyle yükte de, pahada da ağır olan bir adet karpuzu alır gelirlerdi.
Çünkü 'şeb-i yelda'da karpuz yenilirse, hem eve bereket geleceğine, hem de ev ahalisinin hastalıktan, kazadan beladan korunacağına inanırlardı.
Haa bir de Farsça şiirler okur, beni sinir ederlerdi. "Tercümesini isterimmm" deyince üşenir, "Tam olarak çevrilince anlamı bozulur, boşver sen" der, beni başlarından savarlardı.
Birkaç yaş ufağım diye, bana az buçuk çocuk muamelesi yaparladı.
Ama işte o küçük kız büyüdü, kazık kadar oldu. Geceyi sevdi, gece yaşamayı tercih etti. Ve 'şeb-i yelda'yı kutlamayı hiç unutmadı.
Hadi şimdi kimse oyalamasın beni.
Dooooğru markete! Karpuz bulmam lazım benim. Sağlık, sıhhat, bereket, huzur ve en uzun gece adına.