"Türk insanı şöyledir, böyledir" genellemelerine oldum olası karşıyımdır ama bir tek şey var ki artık ona eminim; Türk insanı kabadır!
Evet hiç kimse itiraz etmesin ama gerçekten çok kaba saba insanlarız.
Bak hâlâ aklıma geldikçe sinirleniyorum.
İstanbul-Mardin uçağına bindik, yerimiz orta ve koridorda.
Ben de mutlaka cam kenarında oturmalıyım çünkü hem kafamı dayayıp camış gibi uyuyorum, hem de midem bulanmıyor.
Dalmışız; uçuş kartını alırken, "Cam kenarı" demeyi unutmuşuz.
Hostese rica ettik, "Boş yer varsa geçelim" diye. Ve hemen yan taraftaki üçlü koltukta, koridor tarafında tek başına oturan beyefendiye, biri hostes olmak üzere üç kadın kibar kibar rica ettik: "Beyefendi acaba siz buraya geçseniz de biz sizin sıraya geçsek, durum böyle" dedik.
Adam bize önce tiksinir gibi bir ifadeyle bakıp sonra gürledi: "Sebep?"
Amca sebebi anlattık ya, işte böyle böyle...
Fakat o öfkeyle böğürmeyi tercih etti: " Neden kalkıyormuşum yerimden? Neden vereyim yerimi? Gidin kendi yerinize oturun. Kalkmam ben, kalkmam." "Aman kalkma" dedik, yeter ki sus!
Sanki anasına bacısına laf ettik; öyle kabalık, öyle hayvanlık yok!
Bak anlatırken yine sinirleniyorum.
En iyisi susayım.