Bugün canım başka mevzulara dalmak istemiyor, zaten küçük aklıma da başka bir şey gelmiyor. Şu cenaze evlerinde neden hep gülünür diye konuşuruz ya...
Niye gülünmesin ki?
Tam tersi, bir olaya katıla katıla gülerken hıçkıra hıçkıra ağlamadınız mı hiç?
Sizi bilmem ama benim başıma çok geldi.
İnsanız insan! Mekanizma bazen delirmemek için kendine garip tahliye kanalları açıyor.

'SANKİ GÜLÜYORDU'
Ayrıca yitirdiğimiz ama çok sevdiğimiz bir insanı anarken ondan ve anılarından gülerek bahsetmek 'Allah onun öte tarafta cezasını versin' demekten çok daha iyi herhalde.
Çok yakınını kaybetmiş insanlara sorun, cenazeyi son görüşlerinde 'Sanki gülüyordu' derler.
Onlar 'geldikleri yere dönmenin sevincini' yaşarken bizim ağıt yakmamız sadece bencillikten... Bir daha onu göremeyeceğimiz ve özleyeceğimiz için...
Ondan hep derim ki; vay gidene değil, vay geride kalana...
Bilmem, belki de bu yarıyor kendimi kandırmama...