Biri Ajda Pekkan'ın heykelini dikecek olsa, o ben olurdum. Biri Ajda'ya deli gibi aşıksa o da ben olurdum. Biri kendini baştan yaratıp o olmak istese, yine ben olurdum. Her haline, her şarkısına, her konserine vurgunum ben onun. Ama bu sefer ı-ıııh! Olmamış! İşin suyu fena halde çıkmış; biraz değil, fevkalade ayarı kaçmış. Mayo da ne alaka şimdi süperim starım? Üstelik çok da sevimsiz bir model...

HÂLÂ TAŞIM
Tamam sen en taşsın, en fıstıksın, en güzel bacak sende, en iyi yorum sende, genç kızlar parmaklarını ısırsın; kabul! Fakat bu kadar da çizme altını değil mi? Yani bence... Ajda Pekkan'ın mayoyla sahnelemesinin alemi var mı? Bin beş yüz elli kere "Ben güzelim, bakın hâlâ taşım" vurgulamasına gerek var mı? Ajda Pekkan'ın artık buna ihtiyacı var mı? 'Ajda Zamanı Durdurdu', 'Ajda Yıllara Meydan Okudu...' E biliyoruz, ona bayılıyoruz fakat bazen bir durmak gerekiyor gibime geliyor. Geçen gün Cengiz (Semercioğlu) yazmış 'Ellili yaşlardaki kadınlar ne yapmamalı?' diye. Hepsine katılıyorum.

ATLET YETERDİ
Özellikle de, "Ben gencim, güzelim takıntılarından kurtulmalılar" kısmının altına imzamı atıyorum. Gençlik endişesinin bozuktur enerjisi. Kendini kaybediverirsin bir anda. Son noktayı kaçırıverirsin (eller havaya açılsın ve dua edilsin: Allah'ım ellimizde sen bizi utandırma...) Üstelik bütün ülkenin zihnine güzelliğin, şıklığın ve gençliğinle kazınmışsan... Çok tatsız buldum Ajda Pekkan'ın Madonna hallerini. O bir pantolon atletle de çıksa Açıkhava yıkılırdı zaten.