Geri çekilmekten çekinmemek. Kendini dinlemek istemek. Birikmişten yemek istememek ve kendine yenilikler eklemenin peşinde koşmak. Geçen gece gazeteciler bulmuş, sormuşlar Sezen Aksu'ya; "Sahneleri bırakacağınız doğru mu?" Aksu da cevap vermiş: "Sahneleri bırakmıyorum, sadece bir yıl ara vermek istiyorum. Birikmek için cepten yememek için, okumak için..."

YENİ YIL DİLEKLERİ GİBİ
"Helal olsun" çektim bu açıklamayı okuyunca. Sezen Aksu istese bu bir yıl içinde yine konserden konsere koşardı. Yine herkes kapısında dizilirdi, şarkı vermelere doymazdı. Ama o, belli ki eksiklik hissetmiş kendinde, belki de yorulmuş, kendini şarja takmak istemiş "Bi durmalı" demiş. Bence üreten herkes kendine bu kıyağı çekebilmeli. Çünkü işler çoğalınca öyle bir hale geliyorsun ki, biriktirmeye, salim kafayla kitap okumaya, gelişmeye hatta hatta oturup etraflıca düşünmeye bile zamanın kalmıyor. Yapmak istediklerin, kendine katmak istediklerin yeni yıl dilekleri gibi bir kağıtta yazılı duruyor. Bu durum da senin içini kemiriyor; en fenası işlerinin kalitesini düşürebiliyor. Ve bence insan kendini yetersiz bulduğu sürece başarılı olabiliyor. "Ben oldum bittim" demediği sürece yükselişini kaybetmiyor... Yani Sezen Aksu böyle düşünebildiği için Sezen Aksu olabiliyor.