Hah! Bu da başıma geldi işte.
Aslında ben nasıl böyle bir öngörüsüzlük ettim, kendime inanamıyorum.
Her şey annemin bilgisayar öğrenmesiyle başladı.
Yazılar yazıyordu falan derken, devreye MSN muhabbetleri girdi.
Yetmedi, gitti Blackberry telefon edindi, kullanmaya başladı. gerçi ilk zamanlarda haftada üç gün "Yavrum bu yine bozuldu" isyanıyla telefon tamirdeydi ama olsundu.
Bir sabah ne göreyim; üç boyuta geçti. Gözlüklerini takıp evde 3D film izlemeye başladı.
Bakın hâlâ uyanmadım. Hâlâ aptalım...
Ve olanlar oldu bana. Geçen gün benim evde Beyrut'a gitmek üzere son hazırlıklarımı yaparken, annemin son vuruşu geldi.
Olmaz sandım, oldu.
Ben arkadaşım Dilhan'la bavulumu yaparken, annem Yasemin'i ele geçirip Twitter'a girmiş.
Yarım saatte bin küsur takipçi yapmış. Allah'ım durmadan tweet atıyor. Aşılamıyor, engellenemiyor...
İnsan bir günde 75 tane mesaj atar mı?

ANNEM REKORA KOŞUYOR
Benim annem resmen sanal dünyada rekora koşuyor.
Mesajlaşmadığı, konuşmadığı, laf yetiştirmediği kimse yok!
Üstelik pek de seviliyor. Arkadaşlarımın hepsi anneme âşık. Oyiş de Oyiş...
Güzellik tavsiyeleri veriyor, aşk acılarına merhem oluyor, gündemi kovalıyor, magazini kovalıyor.
Aman da aman! Bittim yani.
Hadi annemin ilk tweet'li günlerini Beyrut'ta olma kontenjanından sakin atlattım ama iki gün sonra yine evdeyim.
Bakalım başıma neler gelecek, cik cik cik.
İnşallah "Kızım allık sür", "Ayşe yemeğini yedin mi?", "Hadi eve gel" gibisine tweet'lerle karizmam dağılmaz. Allah'ım, sen yardım et.