Bembeyaz pist... Kızlar güzel, adamlar yakışıklı. Zaten kim çıksa o piste, bir başka oluyor. Masallardan fırlıyor, rüyaları süslüyor.
Peri gibi, prens gibi hepsi; çirkin ördeklere yer yok! Bu sahalarda çirkin diye bir şey yok!

KATARINA WITT OLMAK
Fransa'da yapılan 'ISU Dünya Artistik Patinaj Şampiyonası'nın kapanış gecesini izliyorum. Kadınlarda, erkeklerde ve çiftlerde dünyanın en iyileri buzda dans ediyorlar. Madalyaları kapmış, son gösterilerini sergiliyorlar.
Ödülümüzü alnımızın teri, yüzümüzün sempatikliği ve sportmen kişiliğimizle aldık havası.
Kızların elbiseleri ışıl ışıl, saçları uçuşuyor, gözlerinin içi gülüyor.
Öyle güzeller ki; Victoria's Secret'ın melekleri yanlarında sönük kalıyor.
Rüyalarım geliyor aklıma.
Çocukken ekran karşısına geçip izlediğim artistik patinaj şampiyonaları geliyor.
Çocuk aklımla dalardım uzaklara.
Katarina Witt gibi olmaktan başka arzum yoktu. Onun gibi etkileyici, onun gibi esnek, onun kadar güçlü ve büyülü olmak, üzerime çiçeklerin atılması, ayakta alkışlanmak... Witt'ini geç Katarina'nın Ka'sı bile olamadık elbet.
Gece gece hüzünlendim, iyi mi? Zaten buz pateni acayip hüzünlü, romantik, buruk ve gerçekleşmesi imkansız bir şey. Ve her defasında isteyip de yapamadığım şeyleri hatırlatıyor bana.