Dokuz yıldır GÜNAYDIN'da yazıyorum. Kimler geldi, kimler geçti. Çoğu sevdiğim, ayrılmak istemediğim, giderlerken hüzünlendiğim yüzlerdi.
Keşke gitmeselerdi ama hayat işte...
İnsan değişiyor, değişiklik istiyor, hava alma ihtiyacı duyuyor ya da ne bileyim bulunduğu noktada nefes alamadığını hissediyor, birikiyor, anlaşamıyor, tıkanıyor, başka halleri merak ediyor...
Kimileri başka şehre yerleşiyor, kimleri işinden vazgeçiyor, kimileri daha iyiye yürüyor, kimileri yollara dökülüyor, kimileri pes ediyor, kimileri mutlu, kimileri pişman oluyor...
Uzun süredir GÜNAYDIN'da çalıştığımız arkadaşımız, benim sevgili editörüm, hani tam tabiriyle 'kafa insan' Aslı Çakır, bu ay itibariyle bizimle çalışmıyor.
Gitti yani...
Artık sabahları telefonda ne yazacağımı, yazıyı ne zaman yollayacağımı Aslı sormayacak. Beni dürtme sırası Buge ve Eylem'de.
Aslı'ya gelince; vedaları gerçekten sevmediğimi ama onu çok sevdiğimi ve özleyeceğimi, tüm nazlarımı çektiği ve şahane bir editör olduğu için ona sonsuz teşekkür ettiğimi söylemek istedim. İşine aşık güzel insanlarla çalışma şansını yakalayabilmek ayrı bir zevk, öyle değil mi canlar!