"Amaaan! Senin için de varsa yoksa aşk... Sanki dünyanın en önemli şeyi aşk" dedi bana. Sanki biraz küçümsedi, dalga geçti, 'Ne yani!' çekti...
'Bu hayatta daha önemli şeyler var, sen de takılmışsın aşka meşke' misali... "Hah!" dedim, "Demek öyle... Hazırsan sazı ele alıyorum." Haklısın; savaşlar var, sağlık var, ölümler var, intiharlar var, parasızlık var, kimsesizlik var, terör var, çaresiz hastalıklar var, büyük kayıplar var, doğal afetler var, küresel ısınma var, var da var... Evet, dünyanın en önemli şeyi aşk olmayabilir ama hayatın ilacıdır aşk.
Milyarlarca insan içinde, yalnızca bir kişinin gözlerinin içine bakarken titrer gözlerin.
Parmaklarının ucundan saçının teline kadar hissedersin onu.
Can verir gününe... Yataktan neşeyle kaldırır seni... Kişiyi kendisiyle bitmeyen bir imtihana sokar. Büyütür aşk; duygularınla tanışırsın, sınırlarını zorlarsın.
Bir kişi, o bir kişi için dünyayı yerinden oynatasın gelir. Onun gülüşüyle, aşktan sözleriyle, sevinciyle cennete el verir gelirsin. Üretirsin, gelişirsin, değişirsin...
Onunla uyumak, onunla uyanmak, baş başa günleri gecelere bağlamak, hayaller kurmak, koşup boynuna sarılmak, sevişmek, öpmek...
Evet dünyanın en önemli şeyi olmayabilir ama hayatın en güzel anlamıdır aşk...
Hem sadece sevgiliye duyulan aşktan söz edip konuyu daraltmayalım. Klişe gibi gelebilir ama çiçeğe, böceğe, işine, köpeğine, arkadaşlarına, güneşin doğuşuna da aşk duyar insan. Duymalıdır, kalbini korkak alıştırmamalıdır.
Aşk dünyanın en önemli şeyi olmasın, kabul. Ama aşksız dünya çekilmez, aşkla yaşamayan daima eksik kalır derim ben.