Posta gazetesinden Canan Danyıldız, Hakan Ural'la röportaj yapmış.
Manşete çıkan bölüm şöyle:
'Danyıldız: Gay diyorlar onun için (Engincan Ural) ne diyorsunuz?
Ural: Allah korusun!
Herkes bir empati kursun; çocuğuna böyle bir tabir kullanan her baba ne yaparsa; ben onun bin misli tepki veririm...Bunu yazan herkese 'Nasıl bir mezhebin var senin?' derim! En kötü iki tokat atarım kızıp.
Danyıldız: Gay mi peki?
Ural: Hayır.
Danyıldız: Cinsel tercihi böyle olsa kabul eder, arkasında durur musunuz?
Ural: Sen hiç hapishanedekileri gördün mü? Oradakiler de anne-baba çocuğu. Çocuğun dünyanın en kötü insanı olsa bile kabul ediyorsun. Elbette kabul ederim. Her türlü onun arkasında olurum.'

BABAYA SORULUR MU?
Bir insana 'Gay misin, lezbiyen misin?' sorusu sorulur mu diye Batı ülkelerinde de tartışılıyor. Bazıları cinsel yönelimler konusunda insanların sınıflandırılmasına karşı çıkıyor. Bazıları ise 'Bu soru artık tabu olmamalı, eşcinseller kendilerini rahatça ifade etmeli' diyor.
Peki ya birey, cinsel yönelim noktasında kendini ifade etmek istemiyorsa?
Meseleye gazetecilik etiği açısından baktığınızda da kafalar karışıyor. Örneğin; bir cinayet soruşturmasında bazen cinsel tercih sorulmak zorunda kalınabilir. Ama ya soru tamamen özel hayatla ilgiliyse?
Evet, uzun bir tartışma konusu bu.
Bir gay'e bile bu soruların sorulup sorulmayacağı tartışılırken, bir baba; 'Oğlun için gay diyorlar, ne diyorsun?', 'Gay mi peki?' sorularının muhatabı olmamalı. Bir baba oğlunun cinsel yönelimi hakkında yorum yapmak zorunda bırakılmamalı.