Suni solunumun zamanında başlatılması çok önemlidir. Çünkü beyin hücreleri oksijensizliğe 4-5 dakikadan fazla tahammül edemez. Ağızdan ağıza suni solunum yapmak için hasta sırtüstü dümdüz yatırılır. Baş iyice arkaya doğru gerdirilir ve bir elle iyice arkaya doğru bastırılıp, burun tıkanır. Sonra ağız açılır ve ağız boşluğu temizlendikten sonra, alt çene öne doğru çekilir. Dil bir bezle alt çene dişlerinin üzerine doğru bastırılıp hareketsiz tutulur. Dudaklar hastanın ağzına yapıştırılır. Dakikada 12-16 defa olacak şekilde üflenir. Bu üflemelerde hastanın göğsü genişlemelidir. Çocuklarda üfleme ritmi daha fazla olmalı. Kurtarıcı ağzını ayırıp çekerken, hastanın göğüs kafesi küçülür ve böylece kendiliğinden nefes verir. Ağızdan ağıza solunum, baş enseye doğru gerdirilmek şartıyla yolda kaza geçiren veya yıkıntı altında kalan kimseler için de uygulanabilir. Öte yandan ağızdan buruna da suni solunum yapılabilir. Üfleme bu kez ağız kapatılarak uygulanır. Çocuklarda aynı anda hem ağızdan, hem de burundan üflenebilir. Bu işlem herkes tarafından uygulanabilir ama kurtarıcı çok çabuk yorulacağından, nöbetleşe çalışmak ve yorgunluk hallerinde kurtarıcıyı değiştirmek gerekir.