K upayı isteyen, arzu eden takım kazandı dersek yanlış söylememiş oluruz. Maçın ilk dakikasından sonuna kadar Trabzonsporlu oyuncular mücadele güçlerini, kazanma azimlerini, coşkularını, tempolarını ve kendilerini başarıya götüren takım olma bilincini sahaya yansıtarak haklı bir sonuç aldılar.
Maçın ilk yarısında Trabzonspor kendisini rahatlatabilecek golü ya da golleri yakalayabilirdi. Fenerbahçe'nin hücuma çıkarken kaptırdığı toplar sonucunda Trabzonspor'un çabuk ve etkili ataklarını gözlemledik. Dördüncü dakikada Umut'un kaçırdığı golden sonra, yine Umut pası tercih etse Trabzonspor çok rahat bir ortama kavuşurdu. Orta sahada Selçuk ve özellikle Engin ilk yarıda Trabzonspor adına çok olumlu görüntüler veren oyunculardı.
Sadece Trabzonspor'un sol kenarında oynayan Cale'nin takımı adına önemli yetersizliklerini gördük. Zaten oyunda var olmayan bu oyuncu Mehmet Topuz karşısında savunmada da çok yetersiz kaldı.

İKİNCİ YARIDA COLMAN ŞOV
İkinci yarının başlamasıyla birlikte Trabzonspor'un temposunun düşeceğini düşünenler son derece yanıldı. Yine oyunda her yönüyle arzulu ve istekli olan taraf Trabzonspor'du.
Savunmanın bir anlık hatasından Alex'in kişisel becerisiyle attığı gol sonrasında da moral motivasyonlarını kaybetmediler.
Bu dakikadan sonra Trabzonspor'u bütün hatlarıyla karşı kalede etkili ataklar üretirken gördük.
Umut Bulut'un attığı golden sonra ise Fenerbahçe'nin galibiyet golünü bulabilmek için çok adamla geldiği dakikalarda, Trabzonspor Colman'ın mükemmel pası ve Engin Baytar'ın kişisel becerisini gösterdiği pozisyonla öne geçti ve ardından Colman'la kupaya uzandı.
Bu karşılaşma Trabzonspor camiası için büyük önem taşıyordu. Kupayı alarak Süper Lig'de alınan başarısız sonuçları unutturdukları düşüncesindeyim.
Herkes şunu gördü ki; Trabzonspor kendi gerçeğini sahaya yansıttığında var. Bu gerçek; üzerine basarak bir kez daha vurgulamak istiyorum ki, kendi gücüne inanmak ve bunu potansiyel kılmak.
Sonuçta bu başarıda payı olan herkesi kutlamak gerekiyor.